Η Παράξενη Υπόθεση του Δρ. Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ
ΣενάριοΜπρούνο Έννα
ΣχέδιοΦάμπιο Τσελόνι
Σελίδες72
Εξώφυλλο
Είναι ένα εξαιρετικό εξώφυλλο, με ένα όμορφα δοσμένο υπονοούμενο για την πλοκή.
Περίληψη
Η υπόθεση της ιστορίας εκτυλίσσεται γύρω από τη μυστηριώδη σχέση μεταξύ του Δρ. Χένρυ Τζέκιλ (Μίκυ) και του Κύριου Χάιντ (Ντόναλντ), την οποία ερευνά ένας δικηγόρος και φίλος του πρώτου (Γκούφυ).

Η «Παράξενη Υπόθεση του Δρ. Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ» (τίτλος πρωτότυπου: Lo strano caso del Dottor Ratkyll e di Mister Hyde) είναι μια ντισνεϋκή παρωδία του ομώνυμου έργου της κλασικής λογοτεχνίας, που δημιουργήθηκε από το δίδυμο Μπρούνο Έννα και Φάμπιο Τσελόνι το 2014 για το περιοδικό Topolino (#3070-71).

Η «Παράξενη Υπόθεση του Δρ. Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ» (τίτλος πρωτότυπου: Lo strano caso del Dottor Ratkyll e di Mister Hyde) είναι μια ντισνεϋκή παρωδία του ομώνυμου έργου της κλασικής λογοτεχνίας, που δημιουργήθηκε από το δίδυμο Μπρούνο Έννα και Φάμπιο Τσελόνι το 2014 για το περιοδικό Topolino (#3070-71).

Το διαφορετικό ύφος

Πρόκειται για μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν είναι η συνηθισμένη κωμική ιστορία Ντίσνεϋ που περιμένει να διαβάσει κανείς. Οι βασικοί λόγοι είναι οι εξής:

  • Το ύφος της ιστορίας είναι αρκετά σοβαρό, με στοιχεία γοτθικού τρόμου και αρκετές βίαιες σκηνές. Χαρακτηριστικά, ο Γκούφυ σε πολλές σελίδες κραδαίνει ένα τσεκούρι, ενώ η ιστορία ξεκινά με τον ίδιο να σπάει μια πόρτα με αυτό για να μπουκάρει σε ένα κτίριο και να ρωτά απειλητικά «Πού είναι αυτός;»
  • Παπιά, ποντίκια κλπ. είναι όλοι μέρος της κοινωνίας της Βικτωριανής Αγγλίας και αναμειγνύονται με ευφάνταστους τρόπους. Ο Γκούφυ κάνει παρέα με τον Φέθρυ, ενώ ο Μίκυ συγκρούεται ιδεολογικά με τον Κύρο
  • Ο Γκούφυ είναι ο κύριος πρωταγωνιστής, ενώ αυτός και ο Ντόναλντ ξεφεύγουν σε μεγάλο βαθμό από τα συνηθισμένα πλαίσια της προσωπικότητάς τους.
  • Η ιστορία κυκλοφόρησε και σε ειδική ασπρόμαυρη έκδοση, που ταιριάζει περίφημα με το σχέδιο και το ύφος της.
Αριστερά: "Σγκρουντ! Σταματήστε να με διατάζετε! Μάθετε ότι διαθέτω έναν πολύ ευέξαπτο χαρακτήρα!"
Δεξιά: "Κι εγώ διαθέτω τσεκούρι! Σε προειδοποιώ, παπί, αν δε μου πεις πού βρίσκεται ο Χένρυ, αυτό θα είναι το τέλος σου!

Σχέδιο & Σενάριο

Πέραν του ότι η ιστορία αυτή ξεχωρίζει για το ατμοσφαιρικό σχέδιο του Φάμπιο Τσελόνι και τις εξαιρετικά ζωηρές σκηνές, το βασικό «κλειδί» για το άνοιγμα της πόρτας προς τον κόσμο της κλασικής λογοτεχνίας τρόμου που κρατά στα χέρια του ο Μπρούνο Έννα είναι που την απογειώνει σεναριακά και την καθιστά πρωτότυπη.

Και αυτό το «κλειδί» δεν είναι άλλο από την αντιφατική φύση που ενυπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Στο πρωτότυπο έργο του Στήβενσον, πρόκειται για τη συνύπαρξη του Καλού και του Κακού μέσα σε κάθε άνθρωπο ως δυο ξεχωριστές προσωπικότητες… Προσωπικότητες, τις οποίες ο Δρ. Τζέκιλ, μέσα από την έρευνά του, προσπαθεί να διαχωρίσει.

Ο Μπρούνο Έννα απέρριψε σαν ιδέα την αντιδιαστολή του Καλού και του Κακού για την ιστορία του, καθώς είχε γίνει άπειρες φορές στο παρελθόν. Αντ’ αυτού, έκρινε ότι το στοιχείο που καθιστά το ντισνεϋκό σύμπαν σύνθετο και ενδιαφέρον είναι οι χαρακτήρες του, επιλέγοντας να αντικαταστήσει τη συνύπαρξη του Καλού και του Κακού με… τα Ποντίκια και τα Παπιά!

Και παπιά... Και ποντίκια...

Στον κόσμο του Δρ. Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ, Ποντίκια και Παπιά συνυπάρχουν, αλλά όλοι συμφωνούν ότι τα δύο είδη (η λέξη «είδος» αναφέρεται στην ιστορία) είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και δε συνδέονται με κανέναν τρόπο.

Όλοι εκτός από ελάχιστους «αιρετικούς» επιστήμονες… ανάμεσά τους και ο Δρ. Τζέκιλ. Η διαφορετικότητα μεταξύ των κόσμων των Ποντικιών και των Παπιών δε θα μπορούσε να τονιστεί καλύτερα από την αντιπαραβολή του λογικού, συγκρατημένου και αγαθού Μίκυ με τον αυθόρμητο και ευέξαπτο Ντόναλντ!

Η τριλογία του Τρόμου ολοκληρώνεται

Μαζί με τις ιστορίες «Δράκουλας» (ΚΟΜΙΞ #295 & Μίκυ Μάους Editor’s Choice) και «Φρανκενστάιν» (τίτλος πρωτότυπου: Duckenstein) ολοκληρώνεται η τριλογία γοτθικού τρόμου που συνδημιούργησαν οι Έννα και Τσελόνι.

Δυστυχώς, στη χώρα μας μόνο η πρώτη εξ αυτών έχει δημοσιευτεί, ενώ οι άλλες δύο παραμένουν αδημοσίευτες εδώ και πολλά χρόνια.

Μεταφραστικές ιδιαιτερότητες

Αξίζει να σημειωθεί ότι με μια ανάγνωση της πρωτότυπης έκδοσης του Δρ. Τζέκιλ & Κυρίου Χάιντ παρατηρεί κανείς ότι γίνεται ευρεία χρήση των όρων «ποντίκι» και «πάπια», στοιχείο σύνηθες στα πρωτότυπα κείμενα των ιταλικών ιστοριών. Οι Έλληνες μεταφραστές αντιμετωπίζουν τις λέξεις αυτές μάλλον ως ταμπού, καθώς δε χρησιμοποιούνται ποτέ (απ’ όσο γνωρίζω) για να προσδιορίσουν τον Μίκυ, τον Ντόναλντ και τον περίγυρό τους. Η χρήση των όρων αυτών έχει έναν λόγο ύπαρξης παραπάνω στην εν λόγω ιστορία. Είναι, λοιπόν, αξιοπερίεργο το πώς θα διαχειριστούν οι μεταφραστές την ιστορία αυτή, αν έρθει ποτέ η ώρα της να δημοσιευτεί στη χώρα μας.

Η Παράξενη Υπόθεση του Δρ. Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ
  • Σενάριο
  • Σχέδιο
5

Σύνοψη

Εν κατακλείδι, είναι μια πολύ δυνατή και αναζωογονητική ιστορία με πιο βαθιά από το σύνηθες νοήματα. Το ύφος της μπορεί να μην αρέσει σε όλους, αλλά το βέβαιο είναι ότι καταφέρνει να εγείρει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.