Παρουσίαση κεντρικής ιστορίας Μίκυ Μάους 193: Ο Κλέφτης & ο Μεγιστάνας

Και κρατάμε την υπόσχεση που είχαμε δώσει και ετοιμάσαμε την κριτική για την ιστορία του Φαντομία. Ετοιμάζονται διάφορες ψηφοφορίες και έχουν σχέση με κριτικές στο facebook.

Ο Κλέφτης & ο Μεγιστάνας (26 σελίδες)

• Σχέδιο – Σενάριο: Μάρκο Τζερβάζιο

Μαζί με το εξώφυλλο του 196 τα θεωρώ μέχρι στιγμής τα καλύτερα εξώφυλλα του Μίκυ Μάους για το 2018!! Πανέμορφα.

Ο αδελφός του Κοπέρνικου Γρανάζη βάζει στο μάτι το θρυλικό ραβδωτό ρουμπίνι του Σκρουτζ Μακ Ντακ.

Πραγματικά και εγώ εξεπλάγην ευχάριστα με το πόσο καλή είναι η ιστορία του Φαντομία. Τα έχει όλα, ατμοσφαιρικό σχέδιο, πολύ καλό σενάριο και νιώθεις είναι αρκετή στο τέλος (και τι τέλος!) Ο Τζερβάζιο διαχωρίζεται πάρα πολύ καλά τις ιστορίες του με το Φαντομία και σε θέμα αναφορών σε παλιές ιστορίες αλλά και σε θέμα συνέχειας ως προς το σύμπαν του Μπαρκς και του Ρόσα. Φαίνεται η μεγάλη του αγάπη με τις πινελιές που μας δείχνει. Έχει φόρο τιμής στις ιστορίες του Φάντομ Ντακ και εδώ συγκεκριμένα με την λάμπα που μας οδηγεί στην πρώτη ιστορία του Κάρπι με τον ήρωα, Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων. Πολύ μου άρεσε αυτό και είμαστε ακόμα στην αρχή. Ο Τζερβάζιο δείχνει τόση μαεστρία που θυμίζει έντονα τον Ντον Ρόσα στο θέμα της συνέχειας των ιστοριών. Κατάφερε να συνδέσει τον Φαντομία και την απειλή που φέρει ο κλέφτης στον θρυλικό μεγιστάνα της Λιμνούπολης με έναν υπέροχο τρόπο, ο Σκρουτζ φεύγει από την Λιμνούπολη επειδή τον φοβάται. Αλλά, ο Τερβάζιο με έξυπνο τρόπο και παραμένει πιστός στο χαρακτήρα του κλέφτη αριστοκράτη με τον χαρακτήρα να λέει ότι είναι τζέντλεμαν και ότι δεν θα κλέψει τον Σκρουτζ μέχρι να γυρίσει οριστικά στη Λιμνούπολη.

Και πως συνδέει ακόμα μια από την πιο σημαντικές στιγμές του Βίου και της Πολιτείας; Για τι μιλάω; Για την οριστική επιστροφή του Σκρουτζ στην Λιμνούπολη! Ο οποίος επιστρέφει διότι με την απόσυρση του Φαντομία δεν κινδυνεύει πια. Υπέροχο το καρέ του σχεδιαστή και μου θύμισε έντονα τη σκηνή του Βίου. Εύγε και με αυτόν τον τρόπο δεν αλλοιώνει καθόλου μα καθόλου την ιστορία του Σκρουτζ. Μιλάμε ο άνθρωπος κέντησε! Και ξέχασα να αναφέρω τα πρώτα καρέ στο πλοίο με το ραβδωτό ρουμπίνι που πάλι θυμίζουν τον Βίο. Θα ξαναγυρίσω όμως στην τελευταία σελίδα και ειδικά στα τελευταία 2 καρέ. Λίγα καρέ πριν και ήμουν ευχαριστημένος και έρχονται τα τελευταία 2 για το στρώμα και χαμογελάω και γελάω και είπα ιστοριάρα . Πραγματικά αξίζουν respect. Ένα μικρό διαμαντάκι για μένα και η καλύτερη ιστορία του Φαντομία με το όριτζιν του να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση όσον αφορά τις ιστορίες του.

Όσο για τις υπόλοιπες ιστορίες θα αναφερθώ μόνο στην ιστορία του Καβατσάνο (Το Μυστήριο της Σπασμένης Φωνής) θα πω ότι ενώ είχε καλό χτίσιμο που θύμιζε λίγο Μίκυ Μυστήριο (ελαφρό) τελικά είχε απογοητευτικό τέλος. Διαφωνώ και με τη βαθμολογία του Inducks που είναι συγκριτικά και με άλλες ιστορίες. Ούτε καν στις τοπ 10 ιστορίες του δημιουργού δεν είναι η ιστορία πόσο μάλλον η καλύτερη του. 🙂 Εάν είναι να βάλω βαθμολογία θα βάλω 8/10. Χάρηκα που την διάβασα επιτέλους στα ελληνικά αλλά δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Πραγματικά βρήκα υπέροχα το πρώτο καρέ και το τελευταίο!