Συνεχίζουμε με κριτική του τρίτου τόμου της Βιβλιοθήκης του Σκάρπα. Ξαναλέω ότι οι κριτικές των τόμων μπορεί να μην γίνονται με τη σειρά. Οι βαθμολογίες των ιστοριών δίνονται πλέον μαζεμένες στο τέλος μαζί και με έναν μέσο όρο 🙂

Ο τόμος στην ΚΟΜΙΞ Wiki

Ιστορίες

Γκουφοταρζάν: Μου άρεσε που βλέπουμε πολύ κοντινό συγγενή του Γκούφυ. Είχε φάση το πως ο Μίκυ με τον Γκούφυ αλλά και ο Πητ αντιμετώπιζαν τις δυσκολίες στην έρημο ή στο τροπικό δάσος. Μου άρεσαν και τα διάφορα γκαγκ. Άλλο ένα twist που μου άρεσε είναι η όλη υπόθεση του Γκουφοταρζαν. Δεν το περίμενα ακριβώς έτσι. Βέβαια, δεν μου άρεσε τόσο πως νικήθηκε ο Πητ στο τέλος αλλά εντάξει 😛

Ο Χρυσός Κληρονόμος: Αυτή ιστορία δεν θα έπρεπε να λέει Ντόναλντ Ντακ στον τίτλο αλλά Γκαστόνε 😛 Η ιστορία δείχνει για άλλη μια φορά το πόσο εκνευριστικά τυχερός είναι ο Γκαστόνε. Τόσο που μέχρι ότι και να του κάνει ο παμπόνηρος θείος Σκρουτζ του βγαίνει σε καλό ενώ ο Ντόναλντ είναι απελπιστικά άτυχος. Το τελευταίο καρέ με το κυνηγητό όλα τα λεφτά. Τα ανιψάκια μάλλον κάτι έμαθαν από αυτήν την ιστορία.

Ο Δολλαριοσκώληκας: Χμμμ… Κάτι η υπερβολή στην όλη ιστορία, κάτι το σχέδιο που σε κάποιες φάσεις δεν μου άρεσε… Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Γενικά η πιο αδύναμη ιστορία του τόμου για μένα. Ο Σκρουτζ και είναι υπερβολικός και πείθεται πολύ εύκολα ενώ οι Μουργόλυκοι κάπως χάνουν σχεδιαστικά.

Ο Μύθος του Ιπτάμενου Σκωτσέζου: Η καλύτερη ιστορία του τόμου με διαφορά! Ξεκινάει με ένα μυστήριο, μετά πάει σε πιο γνωστά λιμέρια. Γενικά μου άρεσαν πολύ τα διάφορα γκαγκ, ο τρόπος που συνδέεται η ιστορία η οποία έχει μια αρχή, μέση και τέλος. Το Καϊμπι φοβερό πτηνό, ενώ τα καρέ με τον Σκρουτζ να ρωτάει εάν τον παίρνει να κάνει μια επένδυση δέκα δολαρίων ρωτώντας μέχρι και πόσο ουράνιο έβγαλε με πέθαναν στα γέλια . Υπερβολή δεν λέω αλλά εντάξει κανονική υπερβολή με τα χρήματα αλά Σκρουτζ 🙂 Το μόνο που δεν με άφησε ικανοποιημένο ήταν ο χρωματισμός σε κάποιες φάσεις αλλά και η εξήγηση για τον ιπτάμενο Σκωτσέζο στο τέλος. 

Συνολικά

Όπως είπα από όλες τις ιστορίες ξεχωρίζει η τελευταία.  Γενικά το επίπεδο των ιστοριών είναι καλό. Το σχέδιο είναι καλό αλλά ο Δολλαριοσκώλησκας υστερεί και σχεδιαστικά σε κάποια σημεία και σεναριακά. Βέβαια, ο τόμος συνολικά είναι πολύ ωραίος και διαβάζεται ευχάριστα.

  • 8/10
    Το Μυστήριο του Ταπιοκα Στ' - 8/10
  • 7.8/10
    Το Φυλαχτό του Αμουνδσεν - 7.8/10
  • 7.3/10
    Το Σκάφος του Μικρόκοσμου - 7.3/10
  • 9/10
    Ο Μύθος του Ιπτάμενου Σκωτσέζου - 9/10
8/10

Σύνοψη

Ωραίος τόμος με αρκετά καλό έως πολύ καλό το επίπεδο των ιστοριών. Διαβάζεται ευχάριστα με τον Ιπτάμενο Σκωτσέζο να έχει την πρωτιά τόσο σε σενάριο όσο και σε σχέδιο.