Ο Roberto Gagnor ανήκει στην γενιά των σύγχρονων Ιταλών σεναριογράφων κόμικς με τους ήρωες του Disney στην γειτονική Ιταλία. Από το 2003 που μπήκε στην ομάδα του Topolino μέχρι σήμερα έχει γράψει σενάρια ιστοριών και για τα παπιά και για τα ποντίκια που στην Ελλάδα τα έχουμε δει σε περιοδικά όπως το Αλμανάκο, το Μίκυ Μάους και το ΚΟΜΙΞ!
Στην χώρα μας έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στις εκδόσεις ιστορίες του όπως Τα Μυστήρια της Πομπηίας (Μίκυ Μάους #196, κριτική εδώ), Η Κατάκτηση του Τορ Κόργκατ (Μίκυ Μάους #129), το Σουρεαλιστικό ταξίδι (ΚΟΜΙΞ #13) και Παπιόφως – Γοητευτικά Βαμπίρ στην Λιμνούπολη (Μίκυ Μάους #19). Όσον αφορά τις παρωδίες το 2012 είχε συνεργαστεί με τον Πάολο Μοττούρα για την ιστορία παρωδία Ντόλτσε Βίτα (που διαβάσαμε στο ΚΟΜΙΞ #300 της Α΄ Περιόδου). Επίσης αξίζει να αναφερθεί ότι είναι ο σεναριογράφος της σειράς Η Ιστορία της Τέχνης της οποίας ο πρώτος κύκλος ιστοριών έχει μπει στο Μίκυ Μάους αλλά και σε συγκεντρωτική έκδοση, στα Μεγάλα Σήριαλ.
Η νέα ιστορία παρωδία της κλασσικής Οδύσσειας του Ομήρου, κυκλοφορεί σε 2 κομμάτια σε δυο τεύχη του Topolino στις 8 και 15 Αυγούστου.
Ο Roberto Gagnor είναι στο σενάριο και ο Donald Soffritti (Το τελευταίο σεντούκι, Λαθρεπιβάτης, Οι Δραπέτες της Τρίτης Διάστασης) στο σχέδιο.
Παρακάτω θα μάθουμε περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά την Οδύσσεια του Μίκυ (όπως θα την αποκαλούμε στα ελληνικά εδώ) και μπορείτε να δείτε κάποιες σελίδες της ιστορίες.
Μαζί με τον Phantom Duck σκεφτήκαμε τις ερωτήσεις και τις αποστείλαμε στον Roberto.
Συνέντευξη
Roberto Gagnor: Γεια σας Έλληνες φαν!
Καλησπέρα Roberto. Έχοντας διαβάσει τις πρώτες σελίδες της ιστορίας, θα ήθελα να σε ρωτήσω πως αποφάσισες τι ρόλο θα έχει ο κάθε χαρακτήρας; Ο Γκούφυ είναι ένας αοιδός (τραγουδάει και αφηγείται την ιστορία), έτσι θα μπορούσε η Μάτζικα για παράδειγμα να είναι η Κίρκη όπως στην ιστορία του Μπαρκς Παλαβή Οδύσσεια; Ακόμα, φαίνεται ότι οι Πάπιες έχουν τους ρόλους των θεών, οπότε ποιος είναι ο ρόλος του Ντόναλντ;
Roberto: Λοιπόν, δεν μπορώ να πω πολλά για την Κίρκη καθώς εμφανίζεται στο δεύτερο μέρος, αλλά μάλλον είστε στο σωστό δρόμο! Όσο για τον Γκούφυ, είναι βασικά ο Όμηρος ο αοιδός, ναι. Ξαναδιάβασα ολόκληρη την Οδύσσεια και την «περιέγραψα» συνοπτικά, ώστε να φτιάξω την ιστορία σωστά ,αλλά ήξερα από την αρχή ότι ήθελα να διατηρήσω μια πολύ σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στα Ομηρικά ποιήματα και στην ελληνική κλασική κουλτούρα.
Θεοί και Άνθρωποι, με τους πρώτους να παρεμβαίνουν, να βοηθούν και να τιμωρούν τους τελευταίους. Και καθώς οι Έλληνες Θεοί είναι πολύ ιδιότροποι, θυμωμένοι, ακόμη και… «φτιαγμένοι» (εν συντομία: πολύ ανθρώπινοι), ήθελα οι Πάπιες να παίξουν τους ρόλους τους!
Τα Ποντίκια είναι οι Άνθρωποι, αλλά ο Ντόναλντ είναι κάπου στη μέση. Χρειαζόμουν κάποιον που απεικονίζει όλους τους διάφορους ανώνυμους συντρόφους που έχει ο Οδυσσέας, οι οποίοι συνήθως πεθαίνουν φρικιαστικά ή ανόητα.
Ο Ντόναλντ είναι ένας αστείος τρόπος να χρησιμοποιήσω έναν μόνο άτυχο και ακατάστατο χαρακτήρα γι ‘αυτούς, ενώ παράλληλα αναδομείται το τρίο με τους Μίκυ και Γκούφυ από τα παλιά καρτούν!
Σου είπε ο συντάκτης σου να γράψεις αυτήν την ιστορία ή ήταν δικιά σου ιδέα; Αν ήταν δικιά σου, έχεις κάποιο λόγο για την πρόταση της; Πόσο κοντά είναι η ιστορία σου στην πλοκή της αρχικής Οδύσσειας του Ομήρου;
Roberto: Όχι, ήταν δικιά μου ιδέα, αλλά η επικεφαλής συντάκτρια μου, Valentina De Poli, και ο κόμικ συντάκτης μου, Davide Catenacci, αγάπησαν την πρότασή μου και την αγκάλιασαν! Ήθελα να πω αυτή την ιστορία γιατί οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι καθηγητές. Η μαμά μου δίδασκε Ελληνική και Λατινική λογοτεχνία, ο μπαμπάς μου Ιταλική και Λατινική λογοτεχνία. Έτσι η Οδύσσεια για εμένα ήταν βασικά ένα παραμύθι από την παιδική μου ηλικία! Ήθελα επίσης να ανταποδώσω τον μύθο με το να είμαι πιο κοντά στην πηγή. Ο Bruno Enna και ο Fabio Celoni έκαναν μια αριστοτεχνική δουλειά, κάνοντας ακριβώς αυτό, με τη «γοτθική τους τριλογία». Συνεπώς, έμεινα κοντά στην αρχική ιστορία. Το μόνο που απλοποίησα είναι η «Τηλεμάχεια» (τα πρώτα βιβλία στα οποία ο Τηλέμαχος ψάχνει για τον πατέρα του) μετατρέποντάς το σε μια δευτερεύουσα πλοκή για τα παιδιά της Ιθάκης, όπως θα δείτε.
Πως κατάφερες να αποδώσεις σκηνές βίας όπως ο Τρωικός Πόλεμος και τις τιμωρίες των θεών σε μια ιστορία Disney;
Roberto: Τις έκανα αστείες και κατάλληλες για μια ιστορία Disney! Χρησιμοποίησα επίσης κάποιους αναχρονισμούς, γιατί με κάνουν να γελάω και ελπίζω ότι ο αναγνώστης θα τους αγαπήσει πάρα πολύ.
Το θέμα είναι να κατανοήσουμε το ήθος και τη φιλοσοφία εκείνης της εποχής, και στη συνέχεια να βρούμε μια κατάλληλη, χρησιμοποιήσιμη στην Disney αναλογία. Το κατάφερα, και μάλιστα κόβοντας πολύ λίγα πράγματα, μόνο τα πολύ φρικιαστικά κομμάτια (όπως το αίμα που ποτίζει το πάτωμα αφού ο Οδυσσέας σφαγιάζει τους μνηστήρες).
Η Οδύσσεια είναι το τελευταίο μέρος του Τρωικού Πολέμου. Θα σου άρεσε να γράψεις το σενάριο για μια εκδοχή της Ιλιάδας ή για άλλα μέρη του Πολέμου
Roberto: Θα το ήθελα πολύ! Το ιδεατό θα ήταν να κάνω την Ιλιάδα και έπειτα την Αινειάδα, το οποίο είναι κατά κάποιο τρόπο το ρωμαϊκό επακόλουθο.
Αν στους αναγνώστες αρέσει αυτή η ιστορία και μου το ζητήσουν οι συντάκτες, θα το κάνω με πολύ ευχαρίστηση! Αλλά θα ξανα-ανακατέψω τους χαρακτήρες και θα τους χρησιμοποιήσω σε διαφορετικούς ρόλους…
Από ότι έχουμε δει και διαβάσει φαίνεται ότι έχεις κάνει μια πολύ καλή έρευνα σε αυτές τις ιστορίες. Έστειλες συγκεκριμένες σημειώσεις στους σχεδιαστές για μικρές λεπτομέρειες (όπως τα βάζα, τα πλοία, το ρουχισμό); Τι πηγές χρησιμοποίησες;
Roberto: Το έκανα! Στέλνω πολλές εικόνες με αναφορές στον συντάκτη και στους σχεδιαστές. Μερικές φορές με μισούν για τα τεράστια αρχεία zip που τους στέλνω, αλλά μετά τους αρέσουν… και εγώ επίσης. Είναι ο δικός μου τρόπος να μπω στον κόσμο της ιστορίας, να είμαι ακριβής και να βάλω κάποια αποσπάσματα τέχνης. Για αυτή την ιστορία, έστειλα στον Donald Soffritti πολλές εικόνες, τόσο από τα κλασσικά αγγεία όσο και από τους Προραφαηλίτες καλλιτέχνες και μετέπειτα. Όσο περισσότερο η παρωδία είναι ακριβής, τόσο περισσότερο λειτουργεί και δίνει ένα επιπλέον επίπεδο απόλαυσης, όπως με τους Γκοσινί και Ουντερζό που παραθέτουν την «Σχεδία της Μέδουσας» του Ζερικώ στο άλμπουμ «Ο Αστερίξ Λεγεωνάριος». Βασικά, οτιδήποτε χρειάζεται να γνωρίζει κανείς για αστεία κόμικς, βρίσκεται στα Αστερίξ!
Ήταν δύσκολο να γράψεις την Οδύσσεια; Πως πήγε η συνεργασία σου με τον Donald Soffritti;
Roberto: Πρότεινα την ιδέα μου στην εξαιρετική προϊστάμενη μου, Valentina De Poli, τον Δεκέμβριο του 2016, και τη λάτρεψε. Έτσι άρχισα να σημειώνω τα βασικά σημεία του ποιήματος τον Ιανουάριο του 2017, έπειτα έγραψα μερικά πολύ λεπτομερή προσχέδια της ιδέας της ιστορίας με τον Davide Catenacci, τον συντάκτη μου. Είναι πολύ προσεκτικός, έξυπνος και σχολαστικός, γι ‘αυτό με βοήθησε πολύ και μάλιστα μου έλυσε κάποια προβλήματα της ιστορίας, όπως κάνει συχνά. Στη συνέχεια, το έστειλε στον Donald, ο οποίος είναι ένας λαμπρός καλλιτέχνης που στην πραγματικότητα αξίζει περισσότερη αναγνώριση.
Το στυλ του είναι πολύ σύγχρονο, διατηρώντας παράλληλα το τυπικό στυλ της Disney, ενώ είναι πολύ καλός και στα γκαγκ (δείτε τα γκαγκ που χωράει σε ένα καρέ στο Topolino, είναι ξεκαρδιστικά!). Έπειτα άρχισε να δουλεύει. Του πήρε λίγο περισσότερο χρόνο από το συνηθισμένο, καθώς είχε έναν δυσάρεστο πόνο στον ώμο, αλλά τα κατάφερε και για εμένα αυτή είναι ίσως η καλύτερη Ντισνεϊκή δουλειά του. Έτσι είμαι πολύ περήφανος που θα σχεδιάσει την ιστορία μου! Τηλεφωνήσαμε ο ένας τον άλλον μερικές φορές ώστε να διορθώσουμε κάποια πράγματα, αλλά «έπιασε» την ιστορία από μόνος του και έκανε σπουδαία δουλειά!
Στον κόσμο των Disney Κόμικς υπάρχουν πολλές ιστορίες όπως Ο Θησαυρός του Οδυσσέα!, Γκουφοδύσσεια , Μια Παλαβή Οδύσσεια που είναι προσαρμογές/φόρος τιμής στην Οδύσσεια. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτές;
Roberto: Τις λατρεύω, αλλά προσπάθησα να μην τις ξαναδιαβάσω. Ήθελα να έχω καθαρό μυαλό και να δημιουργήσω τη δική μου εκδοχή. Ελπίζω όμως να μπορέσω να φτάσω στο επίπεδό τους!
Η Οδύσσεια έχει εμπνεύσει πολλούς ανθρώπους πέρα από την Disney. Ποια είναι η άποψη σας για τις διάφορες εκδοχές της ιστορίας, που έχουμε δει κατά καιρούς στα μέσα(όπως ταινίες, κόμικς, παιχνίδια);
Roberto: Χωρίς να αποκαλύψω πολλά, στην δική μου εκδοχή, ο Μίκυ (Οδυσσέας) είναι σε πόλεμο με τον Ρόμπαξ (Ποσειδώνα) για έναν συγκεκριμένο λόγο που δεν υπάρχει στο πρωτότυπο (κανονικά ο Οδυσσέας τυφλώνει τον γιο του Ποσειδώνα, τον Πολύφημο).
Η Οδύσσεια είναι το «πρώτο μυθιστόρημα στην ιστορία». Βασικά, είναι το θεμέλιο για ΚΑΘΕ ιστορία στον δυτικό κόσμο. Μια ιστορία τόσο μεγάλη, κλασική και μεγαλοπρεπής που μπορείς να ξαναδιαβάσεις ανά πάσα στιγμή και να βρεις κάτι καινούργιο.
Όπως είπε ο Ίταλο Καλβίνο, κλασικό είναι το βιβλίο που δεν έπαψε ποτέ να λέει όσα έχει να πει. Συγκεκριμένα, μου άρεσε η έκδοση των αδερφών Κοέν «Ω αδελφέ, πού είσαι;» και έχω ακόμα να διαβάσω την Οδύσσεια του Τζέημς Τζόυς …
Σχέδια για νέες ιστορίες; Υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορία που θα ήθελες να γράψεις στο μέλλον; Ίσως κάποια άλλη παρωδία;
Roberto: Εκτός από την προσπάθεια της «κλασσικής τριλογίας», στο Topolino θα δείτε σύντομα τον τρίτο κύκλο της σειράς «Ιστορία της Τέχνης». Οι ιστορίες αυτές αφορούν τις τεχνικές της τέχνης και σχεδιάστηκαν από διάφορους δημιουργούς. Έπειτα … έχω σκεφτεί ένα σωρό ιδέες! Θα ήθελα πολύ να κάνω μερικές μεγάλες ιστορίες με τους Ντακ, καθώς και να επιστρέψω στις ιστορίες Φεθραγόρα. Έχω στο νου μου κάποιες ιδέες γι ‘αυτόν …
Roberto: Σας ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις.
Σε ευχαριστούμε και εμείς πολύ Roberto και σου ευχόμαστε καλή συνέχεια με τις νέες σου ιστορίες.