Κριτική: Μεγάλες Ιστορίες Disney Τόμος 19 – Ο Άνθρωπος από το Αλτατράζ

Πάει καιρός που έχουμε να κάνουμε κάποια κριτική. Θα αρχίσουμε με κάτι φετινό. Με τον δέκατο ένατο τόμο της Βιβλιοθήκης του Σκάρπα. Οι βαθμολογίες των ιστοριών δίνονται μαζεμένες στο τέλος μαζί και με έναν μέσο όρο 🙂

Ο τόμος στην ΚΟΜΙΞ Wiki

Ιστορίες

Ο Άνθρωπος από το Αλτακράζ

Η καλύτερη ιστορία του τόμου με τον Σκάρπα να έχει τα ηνία και στο σχέδιο και στο σενάριο. Αυτό που έκανε εντύπωση είναι αυτή η ιστορία είναι κάπως διαφορετική από τις υπόλοιπες του Σκάρπα που έχουμε δει μέχρι στιγμής διότι πρέπει να προσέξεις τις λεπτομέρειες σε κάποια καρέ. Προσωπικά, χρειάστηκε να την διαβάσω και δεύτερη φορά για να παρατηρήσω κάποια πράγματα. Πάντως, ομολογώ ότι μπερδεύτηκα στην αρχή και από την μαύρη σιλουέτα του κακού της ιστορίας στην αρχή καθώς έμοιαζε με τον Τζερόνιμο. (μπερδεύτηκα αρκετά στην αρχή στα καρέ που μια σκιά που έμοιαζε με τον Τζερόνιμο κρυφάκουσε την συζήτηση με τον Επιθεωρητή Ο΄ Χάρα)

Μετά βγήκε νόημα γιατί ο κακός της ιστορίας όπως αποκαλύπτεται είναι άσσος στις μεταμφιέσεις και στο μεγαλύτερο μέρος έκανε τους ήρωες μας (και εμάς) να χάσουν την μπάλα δίχως να το καταλάβουν. Δυνατή ιστορία και το μόνο που μπορώ να πω ότι μου ξίνισε όσον αφορά το σενάριο είναι η “τύχη” του Μίκυ προς το τέλος. Βέβαια είχε κάποια ωραία γκαγκ. Στα θετικά, ότι ο χρωματισμός δεν με ενόχλησε τόσο πολύ. Ωραίο και το συνοδευτικό άρθρο με καλές πληροφορίες.

99% Ατυχία

Βρε τον θείο Σκρουτζ. Αρχίζει την μέρα του μαθαίνοντας για το ωροσκόπιο του Κάνει μια καλή πράξη και του έρχεται πίσω ένα καλό με μπερδεμένο τρόπο. Καλό σχέδιο με τον Σκάρπα να αποδίδει ωραία τις μορφές των παπιών ειδικά στις σκηνές στο Βόρειο Πόλο όπου πάνε να γίνουν κατεψυγμένοι. Μου άρεσε αυτή η ιδέα του σεναριογράφου καθώς έδειξε την πιο ευαίσθητη πλευρά του Σκρουτζ. Βέβαια, καλές και οι ανατροπές όπου στο τέλος ο μόνος νικητής είναι πραγματικά ο Γκαστόνε από κάθε άποψη. Δυστυχώς ο χρωματισμός είναι άσχημος και δεν με αφήνει να ευχαριστηθώ πλήρως την ιστορία.

Τα Δαχτυλίδια του Δόγη

Η ιστορία αυτή είχε και πιο ωραία μετάφραση (στα περισσότερα σημεία) και πολύ καλύτερο χρωματισμό όταν την είχα διαβάσει στα Κλασσικά #201. Εκεί κιόλας δεν ξέχασαν να βάλουν στο λεωφορείο τη στάμπα “Μικροί Εξερευνητές” που έχει και η Ιταλική εκδοχή. Ο Ντόναλντ δεν μπορεί να πάει πουθενά και δεν μπορεί να ανεχτεί τον γείτονα του και ξεστομίζει ότι θα πάει στη Βενετία. Έτσι αρχίζει το κουτσομπολιό και η παραπληροφόρηση. Αναρωτιέμαι πόσο πιο μεγάλο μπάχαλο θα γινόταν αν υπήρχαν και τα σόσιαλ μίντια τότε 😛 Καταφέρνει να πάει αλλά τελικά κάνει μια τρύπα στο νερό. Καλό σενάριο που εκμεταλλεύεται την αδυναμία του Ντόναλντ να συγκρατήσει τα νεύρα του.  Θα έμαθε ότι το καλύτερο είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό.

Ο Μικρός Τυχερός

Δεν μου άρεσε τόσο αυτή η ιστορία από πλευρά σεναρίου. Ίσως τότε που βγήκε να ήταν κάτι διαφορετικό να βλέπεις τον Ντόναλντ να κερδίζει ένα τέτοιο χρηματικό έπαθλο αλλά μετά από τόσες ιστορίες που έχω διαβάσει μου φάνηκε τρομερά κλισέ. Άσε που εκνευρίστηκα φουλ με τα ανιψάκια στην αρχή της ιστορίας Ωραίο σχέδιο αλλά ο χρωματισμός ήταν κακός…

Συνολικά

Πολύ καλός τόμος με μια πολύ μεγάλη χορταστική ιστορία. Και οι υπόλοιπες θαρρώ πως ήταν από καλές ως πολύ καλές. Μεγάλο μειονέκτημα είναι για ακόμα μια φορά ο χρωματισμός.