ΚΟΜΙΞ #15 με μια κύρια ιστορία σχεδιασμένη από τον Μοττούρα. Πολύ όμορφο εξώφυλλο και ίσως από τα καλύτερα της Νέας Περιόδου. Το δέκατο πέμπτο ΚΟΜΙΞ έχει έξι ιστορίες. Πάμε να τις δούμε σιγά σιγά.
Η πρώτη ιστορία είναι μια 32σέλιδη ιστορία αφιερωμένη στον Ντύλαν Ντογκ, με τον Μίκυ Μάους στο ρόλο του Ντύλαν Μάους, από το πενάκι του Πάολο Μοττούρα.
Περίληψη:
Ο Μίκυ φοράει το σακάκι και το πουκάμισο του Ντύλαν Ντογκ, ενός από τους πιο ιστορικούς ήρωες των κόμικς και αναλαμβάνει να λύσει τα πιο παράξενα μυστήρια… Μια συλλεκτική ιστορία των κορυφαίων δημιουργών Τίτο Φαράτσι και Πάολο Μοττούρα.
Η ιστορία, που είναι φόρος τιμής στον Ντετέκτιβ χαρακτήρα Ντύλαν Ντογκ, έχει το υπέροχο σχέδιο του Μοττούρα, με σχετικά καλό σενάριο. Θα προτιμούσα λίγο πιο πολλή δράση και κυνηγητό. Όμως μου άρεσε πολύ, γενικά! Να προσθέσω ότι τα άρθρα για την ιστορία ήταν εξαιρετικά. Είχαν συγκρίσεις με τον ορίτζιναλ χαρακτήρα και πληροφορίες από τους δημιουργούς. Οπότε 8–8,5/10.
Η δεύτερη ιστορία είναι “Η Ατομική Βόμβα”, του Καρλ Μπαρκς.
Περίληψη:
Ο Ντόναλντ εφευρίσκει μια ατομική βόμβα, η οποία κάνει τους ανθρώπους να χάσουν τα μαλλιά τους!
Η ιστορία αυτή, δεν ξέρουμε για ποιο λόγο, αλλά είχε τον αρχικό της παλαιό χρωματισμό και τον χρωματισμό που χρησιμοποίησαν οι Αμερικάνοι σε άλλες εκδόσεις, όπως το 2008. (Κοιτάξτε εδώ να για δείτε διαφορά). Δεν μπορώ να πω ότι με χάλασε πάρα πολύ ο παλιός χρωματισμός, αλλά με πείραξε λίγο που η ιστορία μπήκε με το μειωμένο πρώτο καρέ… Στην κανονική εκδοχή είναι έτσι:
Τέλος πάντων. Πρόκειται για μια υπέροχη ιστοριούλα του Μπαρκς, που όντως μοιάζει με τον Τρελό Χημικό (που είναι καλύτερη σαν ιστορία, όμως). Το σχέδιο του πρώιμου Μπαρκς είναι υπέροχο κατά εμέ! Ένα 8/10 θα το βάλουμε.
Τρίτη ιστορία είναι οι “Θαλασσόλυκοι του Γλυκού Νερού”.
Περίληψη:
Οι Μικροί Εξερευνητές δωρίζουν στον αρχηγό τους ένα πολύ θορυβώδες ρολόι, το οποίο στην αρχή τους προξενεί πολυάριθμα προβλήματα, ωστόσο ύστερα αποδεικνύεται η αιτία για την πρωτοφανή επιτυχία τους στην αλιεία.
Ωραία σχεδιασμένη αυτή η ιστορία από τον Γίππες, αλλά το σενάριο δεν με τρέλανε, για κάποιο λόγο. Νομίζω ότι κάπου υστερούσε ή φαινόταν λίγο υπερβολικό. Οι Μικροί εξερευνητές μου φάνηκαν κάπως “άσχετοι”, και δεν νομίζω να τους έχουμε συνηθίσει έτσι, και δεν χρησιμοποίησαν το πάνσοφο βιβλίο τους…
Οπότε θα βάλουμε το 7,5/10.
Τέταρτη ιστορία είναι “Ένα Διάσημο Μηδενικό” του Νόελ Βαν Χορν.
Περίληψη:
Ο Ντόναλντ βγάζει λεφτά αξιοποιώντας την ατυχία του.
Ωραίο σχέδιο με ορισμένα προβληματάκια, αλλά αυτό που μου άρεσε πιο πολύ είναι η πρωτότυπη ιδέα! Δεν έχουμε ξαναδεί τον Ντόναλντ να “εργάζεται” και να βγάζει λεφτά μέσα από την ατυχία, που τον δέρνει όλον αυτόν τον καιρό. Το θεωρώ πολύ έξυπνο, αλλά και μέσα σε σελίδες αξιοποιήθηκε πολύ καλά.
Άνετα παίρνει 8/10.
Πέμπτη ιστορία είναι “Η Άμμος του Χρόνου”.
Περίληψη:
Ο θείος Σκρουτζ και τα ανίψια του ταξιδεύουν στην κοιλάδα Χούνζα, προκειμένου να μάθουν το μυστικό της μακροζωίας των ντόπιων κατοίκων.
Λοιπόν, η ιστορία αυτή ήταν ωραία αλλά θα την αξιολογήσω από 2 μεριές! Καταρχάς το σχέδιο είναι πολύ καλό και να ειπωθεί ότι ήταν από τις ιστορίες που είχα προβλέψει στο φόρουμ της ΚΟΜΙΞ Wiki ότι θα μπει και τελικά μπήκε! (Για προβλέψεις τευχών κοιτάξτε αυτό το άρθρο) Εάν την πάρουμε ως κανονική ιστορία, τότε της βάλουμε ένα 7,5-8/10, διότι ήθελα να γίνει κάτι πριν φτάσουν στη Χούνζα, να αντιμετωπίσουν μια δυσκολία. Αλλιώς, εάν θέλουμε να την πάρουμε ως ιστορία με βάση το ομώνυμο πεζό αφήγημα του Μπαρκς, που είδαμε στο ΚΟΜΙΞ 121 (και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) τότε θα βάλουμε ένα 7/10. Και αυτό γιατί δεν ακολουθεί το διήγημα τελείως, αλλά και οι εικονογραφήσεις του Μπαρκς, που έχουν παπιά και όχι ανθρωπόμορφους σκύλους ως κατοίκους της Χούνζα, φαίνονται πολύ καλύτερες από την ιστορία. Γενικά περίμενα η ιστορία να είναι καλύτερη.
Έκτη ιστορία (και μάλιστα δισέλιδη) είναι “Οι λόφοι της γαλήνης ” του Μπαρκς.
Περίληψη:
Η προσπάθεια του Ντόναλντ για αναρρίχηση καταλήγει σε ένα απόλυτο φιάσκο.
Η δισέλιδη ιστορία του Μπαρκς, από άποψη σχεδίου, ήταν πάρα πολύ καλή, αλλά το σενάριο και γενικά μου φαίνεται για την ιστορία ότι οι δύο σελίδες είναι ασφυκτικά περιοριστικές. Οπότε δεν μπορώ να αποφασίσω τι ακριβώς βαθμό να βάλω ,αλλά να πω ότι είναι πολύ καλή δισέλιδη.
Άρα 7-8/10.
Το ΚΟΜΙΞ αυτό στη δομή του είναι από τα καλύτερα τεύχη και ίσως το καλύτερο τεύχος δομικά (ιδίως σε τεύχη αυτής της μορφής, που έχουν σχετικά μεγάλες ιστορίες και κάποιες πιο μικρές) και παίρνει συνολικά και για τα εξαιρετικά άρθρα, ένα 8–8,5/10. Τα άρθρα του τεύχους και ειδικά αυτό για τον Ντύλαν Ντογκ, που το βρήκα εξαιρετικό ως παρουσίαση και σύγκριση, ήταν υπέροχα! Να τονιστεί ότι μονοσέλιδες ιστορίες ευτυχώς δεν είχαμε, αλλά και οι διαφημίσεις ήταν OK. Καμιά σχέση με το προηγούμενο τεύχος!
Στο επόμενο ΚΟΜΙΞ θα δούμε κύρια ιστορία 43 σελίδων, “Η Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια” του Πάολο Μοττούρα. (Περισσότερα στο άρθρο μας σχετικά με τη διαφήμιση) Κυκλοφορεί την Τρίτη 27 Οκτωβρίου. Για τις υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους δεν είναι γνωστό κάτι παραπάνω, αλλά μόνο ότι θα έχουμε και μια ιστορία του Μπαρκς.
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο
14 Σχόλια
Kriton
7 Οκτωβρίου 2015Η άμμος τού χρόνου είναι από τις αγαπημένες μου ιστορίες τού Μπαρκς. Όχι όμως με το δανέζικο σενάριο του Tom Anderson, αλλά στην εκδοχή που ξαναέγραψε ο Geoffrey Blum για την αμερικανική έκδοση της ιστορίας. Σύμφωνα με την εισαγωγή στο Uncle Scrooge 216, Το νέο σενάριο για κόμικς τού Geoffrey Blum αντλεί από [το κείμενο της ιστορίας τού Barks] και το άρθρο τού Geographic [για τη Χούνζα] με την ελπίδα να συλλάβει την αρχική έμπνευση και πρόθεση του Παπιάνθρωπου.
Συγκρίνετε κάποια κείμενα από την έκδοση τού Κόμιξ, που υποθέτω ακολουθεί σχετικά πιστά το δανέζικο σενάριο, με μεταφράσεις από το σενάριο του Blum:
Σελ.2, καρέ 3–4:
T.A.: Το ίδιο θα συμβεί, αν ορίσω ως κληρονόμο τον Δήμο τής Λιμνούπολης! Όμως, τα λεφτά μου είναι πολύτιμα… Δεν θέλω να τα αφήσω να κάνουν φτερά! Όλο αυτό το χρήμα είναι μια συλλογή που πρέπει να μείνει ανέπαφη! Πρέπει να την φροντίζει κάποιος που την πονάει… όπως εγώ!
G.B.:Οι εθνοπατέρες τού Δήμου τής Λιμνούπολης δεν είναι καλύτεροι! Ανάμεσα στις αγαθοεργίες και στα εκλογικά κονδύλια, θα κατέβαζαν την στάθμη στα ενενήντα πόδια μέσα σε ένα λεπτό! Δημόσιοι λειτουργοί, σου λένε! Δεκάρα τη δεκάρα έφτιαξα αυτήν την περιουσία και μέρα με τη μέρα την αποταμίευα! Έμεινα παγωμένος και πεινασμένος και χωρίς φίλους και όλα αυτά για να την δω να μεγαλώνει. Είναι όλη μου η ζωή… Τίποτε άλλο δεν μετράει!
Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι δείχνει πιο πειστικά τα κίνητρα του Σκρουτζ, να αναζητήσει τη μακροζωία, που στη δανέζικη εκδοχή μοιάζουν ταπεινά.
Σελ.4, καρέ 4–5:
T.A.: Βεβαίως! Περάστε! Δυστυχώς, όμως, δεν έχω σόμπα! Δεν υπάρχουν καυσόξυλα στα μέρη μας, παλικάρι μου! Όλοι μας τουρτουρίζουμε…
G.B.: Περάστε, ξένοι, και καλώς ήρθατε! Όμως το σπίτι μου δεν είναι πιο ζεστό από το ορεινό πέρασμα! Τα ξύλα σπανίζουν στην κοιλάδα μας! Όσα κλαράκια μαζεύουμε, πρέπει να τροφοδοτήσουν τις φωτιές για το μαγείρεμα! Ο Σαχίμπ θα είναι πιο ζεστά εδώ έξω στον ήλιο!
Σελ.7, καρέ 4:
T.A.: Η αγαπημένη μου διασκέδαση είναι η δουλειά μου! Λατρεύω τα γιακ μου! Περνάω υπέροχα μαζί τους!
G.B.: Χόμπυ; Δεν καταλαβαίνω, νεαροί κύριοι! Σηκώνομαι την αυγή να φροντίσω τα γιακ μου και αποσύρομαι τη νύχτα για να ονειρευτώ τη βοσκή τής επόμενης ημέρας!
Σελ.7, καρέ 7–σελ.8, καρέ 3:
T.A.:
—Θέλετε λίγο τσάι, ξένοι;
—Ευχαριστούμε, αλλά… να μένει! Είναι πολύ δυνατό για μας!
—Θέλουμε να μας πείτε πώς διασκεδάζετε!
—Τι κάνετε όταν δεν υφαίνετε…
—…ή δεν πίνετε τσάι;
—Τίποτα! Υφαίνω όλη μέρα! Μου αρέσει τόσο πολύ να υφαίνω χαλιά, που ξεχνάω ακόμα και να πάω για ύπνο!
G.B.:
—Παιδιά, θέλετε ένα ωραίο, ζεστό φλιτζάνι τσάι;
—Όχι, ευχαριστούμε Σούνι Μπέγκουμ! Ήρθαμε να σε ρωτήσουμε ένα αίνιγμα—!!
—Τι είναι αυτό που κάνουν οι γυναίκες τής Χούνζα….
—…όταν δεν υφαίνουν ή μαγειρεύουν…
—…ή φτιάχνουν τσάι από βερίκοκα;
—Να μην υφαίνουν…;! Τι χαζή ιδέα! Δεν κάνω τίποτε άλλο, νύχτα ή μέρα! Είναι όλη μου η ζωή και η μοναδική μου ευχαρίστηση!
Σελ. 10 ,καρέ 7:
T.A.:
—Το χρήμα ξανάνιωσε τον θείο Σκρουτζ!
—Μακάρι να είχε την ίδια επίδραση…
—και σ’ εμάς!
G.B.:
—Ωχ, η πλάτη μου! Λέτε αυτή η θεραπεία να δουλέψει και για μας;
—Αποκλείεται! Θέλεις να ζήσεις για πάντα, Λιούη;
—Κάνοντας αυτό που κάνει ο θείος Σκρουτζ; Όχι, ευχαριστώ!!
Πολύ πιο ποιητική η γλώσσα του Blum, και το τέλος του είναι το αντίθετο απ’ ό,τι στο δανέζικο σενάριο.
Αν μπορείτε να βρείτε κάποια από τις αμερικανικές εκδόσεις τής ιστορίας, αξίζει να τη διαβάσετε. Ίσως τότε να γίνει και η δική σας αγαπημένη ιστορία!
komixwiki
7 Οκτωβρίου 2015Πραγματικά έχεις δίκιο! Προσωπικά η έκδοση που έχουμε μου φαίνεται λειψή. Της λείπει κάτι… Τα κείμενα που μας δίνεις είναι όντως πιο εντυπωσιακά αλλά και το τέλος το βρίσκω επίσης καλύτερο. Σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο Κρίτων!
apetoussis82
7 Οκτωβρίου 2015Που έχει εκδοθεί η αμερικανική εκδοχή της ιστορίας, γραμμένη από τον Τζ. Μπλουμ? Στο US#216 που αναφέρεις, το inducks δίνει την δανέζικη ιστορία. Την αμερικάνικη δεν την βρίσκω στο inducks.
Kriton
7 Οκτωβρίου 2015Η ίδια ιστορία είναι. Απλώς οι αμερικανικές εκδόσεις χρησιμοποιούν το κείμενο του Blum. (Δες το σαν μετάφραση, στα «Αμερικανικά»!)
apetoussis82
8 Οκτωβρίου 2015Αχά!
Kriton
9 Οκτωβρίου 2015Επικοινώνησα με την Καθημερινή για το ενδεχόμενο να χρησιμοποιούσαν την εκδοχή τού Blum, όταν θα ξαναδημοσιευτεί η ιστορία του χρόνου στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη Ντίσνεϋ. Δυστυχώς, αν και την έχουν υπ’ όψιν τους, η απάντησή τους ήταν «για την σχεδιαστική εκδοχή του Βίκαρ, η μετάφραση που για τεχνικούς και άλλους λόγους προτείνεται είναι του Δανέζικου οίκου. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.»
Δεν εξηγούν τους τεχνικούς και άλλους λόγους, αλλά φαντάζομαι ότι έχουν σχέση με πνευματικά δικαιώματα ή/και την πολιτική τής Ντίσνεϋ, οπότε κατανοώ αυτό το «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς».
Kriton
7 Οκτωβρίου 2015Τα βερίκοκα, από τα οποία γίνεται το τσάι στο σενάριο του Blum, δεν μπήκαν τυχαία. Τα ξερά βερίκοκα είναι ένα από τα βασικά στοιχεία διατροφής των κατοίκων τής κοιλάδας τής Χούνζα, σύμφωνα με ένα ντοκιμαντέρ, που είχα δει. Το ίδιο και για το ορεινό μονοπάτι, που αναφέρει ο γέρος με το κρύο σπίτι. Σύμφωνα με το ίδιο ντοκιμαντέρ, μια από τις ασχολίες των κατοίκων είναι και το να συντηρούν τμήμα ενός ορεινού μονοπατιού, το οποίο δεν είναι εντελώς σαφές πού καταλήγει. Αυτό από μόνο του είναι ιδέα για μια συνέχεια τής ιστορίας!
komixwiki
7 Οκτωβρίου 2015Ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά εδικά αυτό για το μονοπάτι. Ελπίζω να δούμε συνέχεια 😉
dark_tyler (@dark_tyler)
7 Οκτωβρίου 2015Πάρα πολύ κοντά στο τέλειο τεύχος. Ένα μεγάλο μπράβο.
apetoussis82
7 Οκτωβρίου 2015Σχετικά με την ιστορία “Η Ατομική Βόμβα”, βάσει του inducks φαίνεται ότι η αρχική εκδοχή της ιστορίας ήταν σε μορφή στριπ (μία γραμμή ανά σελίδα) και η πρώτη σελίδα της ιστορίας όπως δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά φαίνεται εδώ: http://coa.inducks.org/issue.php?c=us/CGW+Y+1#01
Η σελίδα που δίνεται στην παρουσίαση πιο πάνω είναι μια ιταλική εκδοχή που δημοσιεύθηκε το 2003, ενώ πιο πριν εμφανίστηκε και σε ολλανδική έκδοση το 1984.
komixwiki
7 Οκτωβρίου 2015Ναι και η μόνη τους διαφορά στην ίδια σελίδα ήταν τα χρώματα εάν θυμάμαι καλά…
Kriton
7 Οκτωβρίου 2015Νομίζω ότι κατάλαβα γιατί ο χρωματισμός τής ιστορίας είναι έτσι πρωτόγονος: πρέπει να πρόκειται για φωτογραφική αναπαραγωγή τής πρώτης εκδόσεως της ιστορίας, καθώς έχει το πρωτότυπο τέλος, όπου ο Ντόναλντ πουλάει ελιξίριο τριχοφυΐας στους Λιμνουπολίτες, που ο ίδιος τους είχε κάνει φαλακρούς. Σε όλες τις επόμενες εκδόσεις, αυτό λογοκρίθηκε (μην το ψάχνετε· εδώ λογοκρίνανε ιστορία τού Ρόζα, επειδή έδειχνε έναν από τους Λύκους να έχει δαμάσκηνα στην τσέπη του—είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικανοί) και το τελευταίο καρέ τροποποιήθηκε, ώστε να δείχνει τον Ντόναλντ να χαρίζει το ελιξίριο!
komixwiki
7 Οκτωβρίου 2015Το έψαξα και έχεις δίκιο! Το τελευταίο καρέ που τροποποιήθηκε είναι από τον Γίππες! Το κανονικό είναι αυτό εδώ που είδαμε στο ΚΟΜΙΞ…
Kriton
8 Οκτωβρίου 2015Απ’ ό,τι βλέπω, στην ιταλική έκδοση της βιβλιοθήκης τού Καρλ Μπαρκς υπάρχουν και οι δύο εκδοχές τής ιστορίας, συνοδευόμενες από εκτενές άρθρο, οπότε του χρόνου θα διαβάσουμε όλες τις λεπτομέρειες.
Να αναφέρω ότι αυτό που έκανε ο Γίππες ήταν να ξαναμελανώσει ολόκληρη την ιστορία, για την έκδοσή της στην μαυρόασπρη Carl Barks Library, ώστε να έχουν καθαρά σχέδια για δημοσίευση, μια και φαντάζομαι ότι τα αρχικά σχέδια θα είχαν χαθεί. Πιθανόν να σχεδίασε εκείνος το λογοκριμένο καρέ, πιθανόν όχι, αν και το πιο λογικό είναι να το έκανε αυτός.