ΚΟΜΙΞ #27 με αναδημοσίευση ιστορίας του Ντον Ρόσα, “Οι φύλακες της χαμένης βιβλιοθήκης”. H δομή του τεύχους είναι ακριβώς ίδια με αυτή των προηγούμενων τευχών του 2016.
Το εικοστό έβδομο ΚΟΜΙΞ έχει 7 ιστορίες. Για πάμε να ρίξουμε μια ματιά σε κάθε μια.
Οι φύλακες της χαμένης βιβλιοθήκης (28 σελίδες)
- Σχέδιο – Σενάριο: Ντον Ρόσα
Στην Λιμνούπολη γίνονται τα εγκαίνια το καινούριο μουσείο των Μικρών Εξερευνητών. Ο Θείος Σκρουτζ δεν χάνει χρόνο και θέλει να εκμεταλλευτεί το περίφημο βιβλιαράκι τους για κερδοσκοπικούς σκοπούς. Όταν όμως κάνει λόγο για τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ,την μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του αρχαίου κόσμου, τότε το ενδιαφέρον των Μικρών Εξερευνητών διεγείρεται και έτσι τα ανιψάκια και ο Σκρουτζ αρχίζουν το νέο τους ταξίδι!
Ο Ρόσα παίρνει ορισμένα κομμάτια του θρυλικού Καρλ Μπαρκς όσον αφορά τους Μικρούς Εξερευνητές και δημιουργεί μια υπέροχη ιστορία! Καταρχάς θα μιλήσω για το σενάριο της ιστορίας το οποίο βρήκα πολύ δυνατό καθώς μας δίνει μέσα σε τόσες λίγε και ενδιαφέρουσες σελίδες την προέλευση όχι μόνο του Βιβλίου των Μικρών Εξερευνητών αλλά και της ίδιας της Οργάνωσης! Πολύ εύστοχη η σύνδεση του βιβλίου με το παρελθόν της Λιμνούπολης αλλά και της Μεγάλης Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Καταλαβαίνουμε γιατί το βιβλίο είναι τόσο “πάνσοφο”. Είναι το απόσταγμα γνώσης αιώνων μαζί με νέες μοντέρνες πληροφορίες. Ο Μπαρκς είχε εντάξει αυτό βιβλιαράκι στις ιστορίες των Ντακ για να δώσει λύσεις σε κάποια “αδιέξοδα” στις ιστορίες του αλλά και το χρησιμοποιούσε και με πιο χιουμοριστικό τρόπο. Ο Ρόσα κατάφερε να του δώσει μια εντυπωσιακή προέλευση. Το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό και μου αρέσει η λεπτομέρεια που επικρατεί και στο Μουσείο των Μικρών Εξερευνητών. Τα χρώματα ήταν καλά αλλά στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ ήταν κάπως καλύτερα.
Σενάριο: 10 – Σχέδιο: 9,5 – Μέσος όρος ιστορίας: 10
Ιβάν ο Τρομερός (12 σελίδες)
- Σχέδιο: Βίκαρ
- Σενάριο: Πωλ Χάλας
Ο Ντόναλντ περιποιείται τα άγρια ζώα στο Ζωολογικό Κήπο της Λιμνούπολης. Όμως μια άγρια τίγρη και το τσίμπημα μίας εξωτικής μέλισσας θα φέρουν τα άνω κάτω!
Στην ιστορία βρίσκω το σχέδιο του Βίκαρ πολύ καλό όπως το έχουμε συνηθίσει σε αρκετές ιστορίες του που έχουμε δει στο ΚΟΜΙΞ. Από την άλλη όμως, δεν μπορώ να πω τα ίδια λόγια και για το σενάριο του Πωλ Χάλας. Προσωπικά, βρήκα την απόδραση της τίγρης κάτι που έχουμε και άλλες φορές σε τέτοιες ιστορίες αλλά αυτό που με απογοήτευσε κυρίως και θεώρησα μεγάλη φούσκα ήταν η μεταμόρφωση του Ντόναλντ. Ήταν κάτι που δεν χρειαζόταν και αρκετά χαζό κατά τη γνώμη μου. Έχουμε δει και άλλες ιστορίες με μεταμορφώσεις όπως είναι Η Επίθεση της Γιγαντιαίας Ντομάτας στο ΚΟΜΙΞ #242 (που όπως λέει ο τίτλος έχουμε μια Γιγαντιαία Ντομάτα) και άλλη μια ιστορία που θυμάμαι είναι αυτή που ο Ντόναλντ μεταμορφώνεται σε παπί Χουλκ. Και οι 2 αυτές ιστορίες μου κάτσει άσχημα όταν της είχα πρωτοδιαβάσει. Πιο άσχημα από αυτήν εδώ. Πιστεύω ότι θα μπορούσε και να βγει και σε λιγότερες σελίδες αλλά και να μην έχουμε τη μεταμόρφωση του Ντόναλντ σε παπί πίθηκο… Πάντως η ιστορία του Βίκαρ είναι η δεύτερη καλύτερη που έχει το τεύχος.
Σενάριο: 4 – Σχέδιο: 8 – Μέσος όρος ιστορίας: 6
Μια ματιά στο μέλλον (10 σελίδες)
- Σχέδιο – Σενάριο: Νόελ Βαν Χορν
Ο Μίκυ και η Μίννι βρίσκονται στο Λούνα Παρκ. Εκεί μαθαίνουν για το μέλλον του Μίκυ που δεν είναι και πολύ λαμπρό…
Τι να πει κανείς για αυτήν την ιστορία του Βαν Χορν. Νομίζω ότι ξεπέρασε τον εαυτό του στις κακές ιστορίες του. Να το πω πιο αναλυτικά. Η ιστορία ήταν χάλια. Από πλευράς σεναρίου, υπήρχε μια ιδέα η οποία δεν εξελίχθηκε σωστά. Δηλαδή, ωραία η ιδέα για ένα δυσοίωνο μέλλον αλλά τώρα το είναι ο Μίκυ στο λούνα Παρκ και ξαφνικά ένας τσαρλατάνος να αποκτά από το πουθενά δυνάμεις δεν είναι και σεναριακά σωστό. Είναι μια πολύ εύκολο λύση. Η ιστορία κιόλας για μένα θα μπορούσε να βγει και σε 5 σελίδες καθώς τα καρέ με τα ατυχήματα ήταν υπερβολικά. Πιστεύω ότι είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά το σενάριο και η ιστορία προορίζεται και για πιο μικρές ηλικίες από αυτές “που και καλά” (που θεωρεί η Καθημερινή) είναι το τάργκετ γκρουπ του ΚΟΜΙΞ. Με λίγα λόγια χάλια σενάριο με κακή εκτέλεση και ας υπήρχε μια ιδέα που να μην ήταν άσχημη. Όσον αφορά το σχέδιο το θεωρώ άθλιο. Ο πιο άσχημα σχεδιασμένος Μίκυ που έχω δει από κανονικό δημιουργό. Ακόμα θεωρώ άσχημο να φορά ο χαρακτήρας το παντελονάκι του και να είναι σχεδιασμένος με την τωρινή μορφή και όχι με την παλιά. Αδιάφορη ιστορία και η χειρότερη του τεύχους.
Σενάριο: 3,5 – Σχέδιο: 3 – Μέσος όρος ιστορίας: 3
Το άμυαλο Τζίνι (12 σελίδες)
- Σχέδιο: Μάικλ Γκίλμπερντ
- Σενάριο: Φρανσίσκο Ροντρίγκεζ Πεϊνάδο
Ο Ντόναλντ γίνεται αφέντης ενός τελειόφοιτου τζίνι αλλά οι φιλοδοξίες του δίνουν την ιδέα να γίνει ο ίδιος το τζίνι!
Το σχέδιο του Φρανσίσκο είναι συμπαθητικό έως αρκετά καλό θα έλεγα. Βέβαια, έχεις τις αδυναμίες του σε ορισμένα καρέ ή στο σχεδιασμό χαρακτήρων όπως το τζίνι. Βέβαια τα δυο καλύτερα καρέ είναι το πρώτο με την Νταίζυ στη σελίδα 64 και αυτό με τον Ντόναλντ που ζητάει 1 εκατομμύριο επιθυμίες στην επόμενη σελίδα! Από την άλλη, το σενάριο μου φάνηκε κάπως κουραστικό και σε κάποια σημεία δεν μου άρεσε. Τώρα να υπάρχει μπουκαλάκι με τζίνι και τελειόφοιτο σε ένα Σούπερ Μάρκετ το λες και κάπως κουλό, αλλά και ο πωλητής να είναι ο δάσκαλος του Τζίνι άκρως χαζό. Δεν είχε κάποια δράση ή κάτι που να σε κάνει να ξεχωρίσεις την ιστορία και να τη θυμάσαι μετά από καιρό. Το τζίνι ήταν και αρκετά χαζό και άσχημα σχεδιασμένο.Ήταν σαν μια δεκασέλιδη σαν πολλές άλλες του Πεϊνάδο σε ένα πιο παιδικό στυλ και με μια πολύ απλή πλοκή δίχως κάτι ιδιαίτερο. Η ιστορία κιόλας προσπαθεί βγάλει γέλιο αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς. Νομίζω ότι αυτό το στυλ ταιριάζει πιο πολύ στο Σουπερ Μίκυ παρά εδώ.
Σενάριο: 4,5 – Σχέδιο: 7 – Μέσος όρος ιστορίας: 5,8
Χαμός στον πάγο (6 σελίδες)
- Σχέδιο: Μάου Χέυμανς
- Σενάριο: Πέτερ Κολλέ
Ο Ντόναλντ, με πουλόβερ φτιαγμένο από την αγαπημένη του Νταίζυ πάνε να παρακολουθήσουν αγώνα χόκεϊ.
Ιστορία τύπου πεντασέλιδη από το πενάκι του Χέυμανς. Έχουμε δει χιλιάδες τέτοιες. Σχεδιαστικά δεν είναι τόσο κακή αλλά σεναριακά είναι αδιάφορη και λίγο παρατραβηγμένη. Τόσος ντόρος για ένα πουλόβερ… Προφανώς και ο ρόλος της ήταν να γεμίσει το τεύχος και θα ξεχαστεί μετά λίγες μέρες όπως και τόσες άλλες ιστορίες τέτοιου είδους που έχουμε δει από τον Χέυμανς.
Σενάριο: 4 – Σχέδιο: 6 – Μέσος όρος ιστορίας: 5
Μια ήσυχη μέρα στον κήπο (10 σελίδες)
- Σχέδιο: Μάρκο Ρότα
- Σενάριο: Περ Χέντμαν
Ο Ντόναλντ μαζί με την Νταίζυ και τα ανιψάκια χαλαρώνουν στον κήπο του σπιτιού της. Από το πουθενά εμφανίζονται στον κήπο κυνηγοί εξωγήινων αλλά και οι Μουργόλυκοι που στόχος τους είναι να κλέψουν το κοντινό κοσμηματοπωλείο!
Το σχέδιο του Ρότα είναι γενικά καλό αλλά σε κάποιες φάσεις όπως εδώ υποφέρει από αυτό που υποφέρουν οι περισσότερες ιστορίες που έχει σχεδιάσει τα τελευταία χρόνια. Είναι πολύ μονότονο, βαρετό και σαν να έχει ξεθωριάσει. Οι επιστήμονες μοιάζουν με ληστές ειδικά ο βοηθός. Όσον αφορά το σενάριο στην τελική βρήκα τελείως μη απαραίτητη την παρουσίαση των Μουργόλυκων στην ιστορία. Τους έβαλε ο σεναριογράφος για να είναι απλώς στην ιστορία και βάλει επιπρόσθετες σελίδες. Δεν μου άρεσε. Ναι έγινε κάτι ξαφνικό και έσπασε την μονοτονία του Ντόναλντ αλλά δεν ήταν κάτι φοβερό. Έχουμε δει πολύ καλύτερες ιστορίες του Ρότα από αυτήν, στο περιοδικό ΚΟΜΙΞ.
Σενάριο: 5 – Σχέδιο: 6,5 – Μέσος όρος ιστορίας: 5,8
Διπλός αντιπερισπασμός (7 σελίδες)
- Σχέδιο – Σενάριο: Ουίλλιαμ Βαν Χορν
Ο Σκρουτζ αναθέτει στον Ντόναλντ να βρει ποιος είναι αυτός που κλέβει σάλπιγγες από το εργοστάσιο του.
Λοιπόν, όσον αφορά το σχέδιο δεν είναι και τόσο άσχημο αλλά σχετικά μέτριο. Βέβαια, κάποιες εκφράσεις του Σκρουτζ είναι αρκετά άσχημες… Αλλά ας πάμε στο άλλο μέρος που είναι το σενάριο… Από το πιο άσχημα και ανούσια σενάρια που έχω διαβάσει ποτέ! Πραγματικά ανούσιο. Τα ξαδέρφια των Μουργόλυκων γιατί να υπάρχουν; Ανούσιοι χαρακτήρες. Ο λόγος που έκαναν την κλοπή ήταν τρομερά χαζός. Γιατί ο Σκρουτζ και να μην ήξερε για το σχέδιο τους θα ήθελε κάτι ειδικό για να περιποιηθεί τα ξαδέρφια των Μουργόλυκων; Είναι τα ξαδέρφια κλέφτες με εμπειρία; Μπα… Πραγματικά κακό σενάριο. Είναι και από τις πρώτες ιστορίες του Ουίλλιαμ αλλά και πάλι σεναριακά δεν συγχωρείται.
Σενάριο: 2 – Σχέδιο: 6 – Μέσος όρος ιστορίας: 4
Το ΚΟΜΙΞ #27 είναι του ίδιου επιπέδου που έχουμε συνηθίσει τελευταία. Σαν τεύχος θα έβαζα ένα 5,8/10. Υπέροχη η ιστορία του Ρόσα αλλά για άλλη μια φορά υπήρχε πλήρης υποστήριξη του τεύχους από αυτή. Οι Βαν Χορν πάλι μου άφησαν άσχημη γεύση. Γενικά, δεν θα πω κάτι παραπάνω για τεύχος αλλά και πάλι με απογοήτευσε το συνολικό αποτέλεσμα.
Στο νέο τεύχος του ΚΟΜΙΞ θα δούμε πάλι (για 10 φορά!) ανατύπωση ιστορίας του Ρόσα “Ο Θησαυρός του Κροίσου” ως κύρια ιστορία 24 σελίδων. Η ιστορία αυτή είχε μπει με το ίδιο εξώφυλλο στο ΚΟΜΙΞ 190 το 2004 και το 2009 στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ 3. Κυκλοφορεί την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου. Πρώτη φορά στην ιστορία του περιοδικού έχουμε το ίδιο εξώφυλλο με την ίδια ιστορία (με τις χρονικές διαφορές βέβαια που υπάρχουν στα λογότυπα κλπ). Πάντως εάν συγκρίνουμε το εσωτερικό των τευχών της Καθημερινής χάνει κατά κράτος από το αντίστοιχο τεύχος της Νέας Ακτίνας.
Σύμφωνα με το ημερολόγιο η αφίσα για το μήνα Νοέμβριο (ΚΟΜΙΞ 29) είναι αφιερωμένη στην ιστορία “Ο παγκόσμιος διαλύτης” που έχει δημοσιευτεί στο ΚΟΜΙΞ 147 το 2000 και στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ 3 το 2009.
Εν τέλει, το έτος Ρόσα συνεχίζεται αλλά το 2016 τελειώνει και οπότε έχουμε 2-3 τεύχη ακόμη! Είμαι περίεργος να δω τι μας επιφυλάσσει το 2017 στο περιοδικό. Καλές Σκανδιναβικές ιστορίες έχουμε αρκετές που είναι αδημοσίευτες σύμφωνα με το Inducks… Ας ελπίσουμε να αξιοποιηθούν στο μέλλον. Πάντως είναι κρίμα που δεν έχουμε στο περιοδικό την ιστορία Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χαιντ ώστε να δίναμε το τεύχος στον Φάμπιο Τσελόνι για υπογραφή στο AthensCon.
Ποια είναι η άποψη σας, σύμφωνα με τα παραπάνω;
Όλες τις προηγούμενες παρουσιάσεις μπορείτε να τις βρείτε εδώ.
ΚΟΜΙΞ, ΚΟΜΙΞ Wiki
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.
