Κριτική: Μεγάλες Ιστορίες Disney Τόμος 11 – Η Αιώνια Φλόγα της Καλχόα

Συνεχίζουμε με κριτική του φετινού δέκατου τόμου της Βιβλιοθήκης του Σκάρπα. Οι βαθμολογίες των ιστοριών δίνονται πλέον μαζεμένες στο τέλος μαζί και με έναν μέσο όρο 🙂

Ο τόμος στην ΚΟΜΙΞ Wiki

Ιστορίες

Η Αιώνια Φλόγα της Καλχόα: Πολύ ωραία ιστορία με πολλά γκαγκ να ξετυλίγονται μεταξύ όλων των χαρακτήρων και ιδιαίτερα μεταξύ των δυο ναυτών. Καλά πως το πως τους άντεξε ο Μίκυ… Όμως είχα αρκετή πλάκα. Ο κακός της υπόθεσης βοηθάει τους ήρωες μας χωρίς να το καταλάβουν, πράγμα που μου άρεσε αλλά μου φάνηκε λίγο περίεργο που ο Μίκυ δεν υποπτεύθηκε κάτι από την αρχή… Ενδιαφέρον και ο μύθος της αρχαίας βασίλισσας αλλά και ο αληθοφανής τρόπος του Σκάρπα που δίνει μια απάντηση στο όλο μυστήριο. Παρόλα αυτά δεν την θεωρώ την καλύτερη του τόμου. Να σημειώσω ότι βρήκα πολύ ενδιαφέρον το καρέ που σχεδίασε το 1999 ο Σκάρπα (για έναν θαυμαστή του) ως δεύτερο φινάλε της ιστορίας. Ωραία πινελιά. Και είναι καλό που το μάθαμε αυτό από ένα μίνι άρθρο του τόμου καθώς αυτά τα άρθρα δίνουν ουσία και ωραίες λεπτομέρειες.

Ο Διαγωνισμός των 100 Δολλαρίων: Ιστορία που δείχνει την αξία της οικονομίας και της αποταμίευσης, την δεύτερη εμφάνιση του Λούλη Λουλάκη, το πόσο τσιγκούνης και πονηρός είναι ο θείος Σκρουτζ αλλά και τους παμπόνηρους Μουργόλυκους. Παρόλο που ο Ντόναλντ έκανε σαν παιδί και τα χάιφον έδειχναν την ηλικία της ιστορίας δεν θα τα θεωρώ αρνητικά. Αστείο που τελικά ο Ντόναλντ είναι ο λόγος που απέτυχαν οι Μοργόλυκοι εν τέλει. Καλή και η σάτιρα της μοντέρνας τέχνης. Το μόνο αρνητικό είναι για μένα ο χρωματισμός. Αν θυμάμαι καλά στο ΚΟΜΙΞ #131 ήταν καλύτερος.

Ο Γίγαντας της Διαφήμισης: Η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία και η καλύτερη του τόμου και από πλευρά σεναρίου αλλά και σχεδίου. Αυτό γιατί ο Σκάρπα σατιρίζει πολύ σωστά και έξυπνα τη διαφήμιση. Πολύ δυνατό σημείο της ιστορίας είναι η σωστή δομή της και ότι είναι διαχρονική παρόλο που σχεδιάστηκε το 1961 και σατιρίζει εκείνη την εποχή. Καλά τα γκαγκ ήταν απίστευτα και ειδικά αυτά με τον Μίκυ και τον Μαύρο Πητ. Ειδικά εκείνο το σημείο με το ελικόπτερο και το καρχαρία και με τον Μίκυ να βγάζει πιστόλι εναντίον του Πητ με έκανε να γελάω πάρα πολύ για ώρα. Κάθε φορά που βλέπω το καρέ με πιάνει νευρικό γέλιο. 😆 Συνοψίζοντας είναι μια ιστορία που συνδυάζει όμορφα σάτιρα, μυστήριο και χιουμοριστικές καταστάσεις.

Συνολικά

Υπέροχος τόμος με μεγάλες ιστορίες. Η τελευταία ειδικά που ήταν και αδημοσίευτη στη χώρα μας πριν τον τόμο την βρήκα απολαυστικότατη και πολύ αστεία. Ένα μικρό διαμαντάκι. Ο χρωματισμός γενικά είναι αρκετά καλός.