Συνεχίζουμε με κριτική του φετινού δέκατου τόμου της Βιβλιοθήκης του Σκάρπα. Οι βαθμολογίες των ιστοριών δίνονται πλέον μαζεμένες στο τέλος μαζί και με έναν μέσο όρο 🙂

Ο τόμος στην ΚΟΜΙΞ Wiki

Ιστορίες

Τα Έλατα των Ιμαλαϊων: Ωραία ιστορία με δόση αστυνομικού μυστηρίου. Από την αρχή μου είχε κάτσει περίεργη η όλη φάση με τις ληστείες των ελάτων και το ποιος κινεί τα νήματα. Χαίρομαι που ήταν ένας πολύ έξυπνος κακός όπως το Μαύρο Φάντασμα. Προσωπικά θα ήθελα να ήταν περισσότερες σελίδες με πιο πολλές ανατροπές αλλά γενικά μου άρεσε το γεγονός ότι και τα τσιράκια δεν ήταν τόσο χαζά όσο σε άλλες ιστορίες.

Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν: Όμορφος χρωματισμός και καλό σχέδιο. Στην αρχή νόμιζα πως θα κυλήσει εντελώς διαφορετικά η ιστορία αλλά πήρε διαφορετική τροπή. Δεν περίμενα ο Σκρουτζ να “αρρωστήσει” έτσι αλλά μου άρεσε και η προσέγγιση του Σκάρπα να δείξει τις αναμνήσεις του Σκρουτζ σαν μια βωβή ταινία. Υπήρξαν αρκετές ανατροπές μέχρι το τέλος. Προσωπικά θα πω ότι τα τελευταία καρέ ήταν αρκετά ενδιαφέροντα και εξεπλάγην με την εξαπάτηση από τη μεριά του Σκρουτζ αλλά δεν μπορώ να πω δεν εντυπωσιάστηκα για άλλη μια φορά από την πονηριά του. Την έφερε σε όλους στο τέλος και ήταν κάπως πιο άκομψος ο τρόπος που το έκανε σε κάποια σημεία. Γενικά απέδειξε την φήμη του ως πιο πονηρός από τους πονηρούς το γέρικο τσακάλι. Δεν την περίμενα ομολογώ την τελευταία ανατροπή. Η καλύτερη ιστορία του τόμου για μένα.

Ο Ηρωικός Δάσκαλος: Ιστορία από αυτές που ενώ ο Ντόναλντ προσπαθεί να απεγνωσμένα δουλειά και όταν τελικά το καταφέρνει έρχονται τα πάνω κάτω. Καλό το σχέδιο με κάποια ωραία τοπία ,αν και ο Ντόναλντ δεν μου άρεσε σε κάποια καρέ, αλλά δεν βλέπω κάτι ιδιαίτερο σεναριακά. Πόσο μου αρέσει ο τρόπος που ο Σκάρπα σχεδιάζει τα ανιψάκια. Θυμίζει απίστευτα τον Μπαρκς.

Ο Τράγος του Ντακαπούλκο: Δυστυχώς ο χρωματισμός είναι αρκετά κακός με αποτέλεσμα να μην μπορώ να απολαύσω όσο θα ήθελα την ιστορία. Καλύτερη από την προηγούμενη και δεν περίμενα να εμφανιστούν οι Μουργόλυκοι. Είχε κάποια ωραία γκαγκ και νομίζω ότι ο Σκρουτζ και οι Μουργόλυκοι πήραν την “βουτιά του θανάτου” που τους αξίζει. Ας είναι καλά ο Ιάκωβος.

Ο Ρομποτικός Πελεκάνος: Ο Κύρος πρωταγωνιστεί σε μια ολόδικη του ιστορία που ήταν κιόλας αδημοσίευτη στη χώρα μας. Ενώ το σχέδιο μου άρεσε πολύ (και το γεγονός ότι ο Κύρος τα έβαλε με τους Μουργόλυκους μόνος), το σενάριο δεν είναι κάτι σπουδαιο. Δεν έχει κάτι που θα σου μείνει. Ίσως φταίει που δεν υπάρχουν και οι άλλοι χαρακτήρες για να στηρίξουν την ιστορία. Επίσης πιστεύω ότι θα μπορούσε να βγει σε λιγότερες σελίδες. Η πιο αδύναμη του τόμου για μένα.

Συνολικά

Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτός ο τόμος με “κούρασε” λίγο όταν τον διάβαζα. Ίσως φταίει που έχει πιο πολλές μικρές ιστορίες… Συνολικά για μένα πρόκειται για τους πιο αδύναμους τόμους της σειράς φέτος.

  • 8.7/10
    Τα Έλατα των Ιμαλαϊων - 8.7/10
  • 9/10
    Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν - 9/10
  • 7.3/10
    Ο Ηρωικός Δάσκαλος - 7.3/10
  • 7.7/10
    Ο Τράγος του Ντακαπούλκο - 7.7/10
  • 7/10
    Ο Ρομποτικός Πελεκάνος - 7/10
7.9/10

Σύνοψη

Μόνο οι 2 πρώτες ιστορίες ήταν αρκετά δυνατές με τις υπόλοιπες να διαβάζονται ευχάριστα.