Παρουσίαση κεντρικής ιστορίας Μίκυ Μάους 241: Ο Πρίγκιπας Ντονάμλετ

Από ότι φάνηκε η Καθημερινή πρόλαβε την Dark Horse και έβγαλε στα ελληνικά την παρωδία του Άμλετ. Για να δούμε πως μας φάνηκε…

Ο Πρίγκιπας Ντονάμλετ (64 σελίδες)

• Σχέδιο: Paolo De Lorenzi– Σενάριο: Giorgio Salati

Πολύ ωραίο το εξώφυλλο του Πάολο. Ταιριάζει ακριβώς θα έλεγα με την ιστορία. 9/10

 Άφαντοι βασιλιάδες, εχθροί που παραμονεύουν στο σκοτάδι, σφετεριστές του θρόνου και κάτι σάπιο… Όλα στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Πρόκειται για ιστορία που περίμενα αρκετό καιρό να διαβάσω. Καταρχάς, θα αναφερθώ στο γεγονός ότι το σχέδιο είναι καλύτερο από αυτό που περίμενα. Υπάρχουν κάποια πολύ όμορφα καρέ μέσα στο κάστρο αλλά και οι χαρακτήρες είναι όλοι ωραία σχεδιασμένοι. Γενικά και το σχέδιο και ο χρωματισμός που έχουν γίνει δείχνουν ότι πρόκειται για μια πιο ξεχωριστή ιστορία και όχι για αυτές που βάζουν κάθε βδομάδα στο Topolino. Οι ρόλοι που έδωσε ο σεναριογράφος στον κάθε χαρακτήρα από το σύμπαν των παπιών ταίριαζαν πολύ. Μάλιστα, κάτι άλλο που ενέργησε θετικά είναι ότι η συγκεκριμένη παρωδία είναι πιο κοντά στο πρωτότυπο από την αντίστοιχη παρωδία του Κάρπι που είχαμε διαβάσει κάποτε στα Κλασικά (επίσης πολύ ωραία ιστορία). Αρκετά έξυπνο θα χαρακτήριζα και τον τρόπο που κατάφερε ο σεναριογράφος να παρακάμψει το φονικό που γίνεται αλλά και να χρησιμοποιήσει το νέο στοιχείο με τέτοιο τρόπο που κλείνει ωραία η ιστορία.

Η εναλλαγή και η αφήγηση που γινόταν από τα ανιψάκια σου έβγαζε το αίσθημα ότι διαβάζει μια παλιά ιστορία ή κάποιο θρύλο από ένα παλιό βιβλίο. Το plot twist θα έλεγα που έχει το τέλος με ξάφνιασε θετικά καθώς συνδέει θρύλο και πραγματικότητα με έξυπνο τρόπο όπως είπα πριν. Το τελευταίο καρέ είναι τόσο όμορφο αλλά νομίζω πιο πολύ μπερδεύει για το τι τελικά ισχύει… Γενικά, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια χορταστική πολυσέλιδη ιστορία που κάποια θα ήθελα να ξαναδιαβάσω. Κάτι τέτοιες ιστορίες είναι που σε κάνουν να ψάξεις και πληροφορίες για τα πρωτότυπα έργα. Και για αυτό μου αρέσουν πολύ οι παρωδίες.