ΚΟΜΙΞ #19 και το 2016 ξεκινάει με μια αναδημοσίευση της πρώτης ιστορίας του Ντον Ρόσα “Ο Γιος του Ήλιου”. Το εξώφυλλο πολύ όμορφο, όμως δεν μου αρέσει που έχουμε ανατύπωση… Βασικά, για αυτό φταίει και η γενικότερη δομή του τεύχους, για την οποία θα μιλήσουμε παρακάτω. Αλλαγές βλέπουμε στη ράχη του περιοδικού. Το χρώμα της από κόκκινο γίνεται μαύρο, και η γραμματοσειρά, μαζί με τον αριθμό του τεύχους ,έχουν μεγαλώσει τόσο, που θα τα διάβαζε και κάποιος με 10 βαθμούς μυωπία…
Το δέκατο ένατο ΚΟΜΙΞ έχει συνολικά, 7 ιστορίες. Ας πάμε να τους ρίξουμε μια ματιά…
Η πρώτη ιστορία “Ο Γιος του Ήλιου” έχει 26 σελίδες, και είναι η πρώτη ιστορία που δημιούργησε ο Ντον Ρόσα.
Περίληψη:
Ο Σκρουτζ, με τη βοήθεια του Ντόναλντ και των Χιούη, Λιούη, Ντιούη, προσπαθεί να ανακαλύψει το χρυσάφι των Ίνκας πριν από τον Σκληρόκαρδο Χρυσοκούκη.
Ιστορία που έχω χιλιοδιαβάσει, και είναι πολύ ωραία. Βέβαια, δεν θα πω για σενάριο και για σχέδιο, γιατί και τα δύο είναι εξαιρετικά, αλλά θα μιλήσω για τον χρωματισμό. Ο χρωματισμός είναι αρκετά κατώτερος από αυτό που είδαμε στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ 1, και τον οποίο υιοθέτησε και η Fantagraphics. Ακόμα, στη σελίδα 28 που τινάζεται ο ναός στον αέρα, έχουν ακόμα τους αγγλικούς ήχους/λέξεις Boooom και Zom και όχι τους ελληνικούς, που έχει η Βιβλιοθήκη. (Μπορείτε να δείτε την έκδοση της Βιβλιοθήκης στο άρθρο του Κρίτωνα ΕΝΑ ΚΑΡΕ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ! 57.)
Τέλος, όσον αφορά στο άρθρο… Βέβαια, για να είμαστε τελείως σωστοί ο Ρόσα είχε πει ότι αρχικό όνειρο του ήταν να γίνει ο νέος Μπαρκς. Που σημαίνει ότι άλλαξε (και ήταν αρχικός ενθουσιασμός) και αυτό ήθελε να πει στο περιοδικό Uncle Scrooge #219. Ο Ρόσα κιόλας το έχει δηλώσει πολλές φορές, ότι θεωρεί τον εαυτό του φαν του Μπαρκς. (ειδικά τα τελευταία χρόνια)Ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στον Μπαρκς, και αυτός είναι και ο λόγος που βάζει το D.U.C.K. σε όλες τις ιστορίες του.
Για τα παραπάνω θα βάλω ένα 9–9,5/10.
Η δεύτερη ιστορία είναι το “Ένα ταίρι για τον εφευρέτη”.
Περίληψη:
Παραμονή της ημέρας των ερωτευμένων και η αδελφή του Έρωτα στοχεύει να πετύχει με τα βέλη της τον Κύρο, μπας και βρει έγκαιρα ταίρι. Η αστοχία της, όμως, τη βάζει σε μπελάδες …
Πάμε, τώρα, να δούμε και την άσχημη πλευρά του τεύχους. Από πού να αρχίσω για τη δεύτερη ιστορία; Από το σενάριο, που είναι γελοίο, ή από το σχέδιο, που σε ορισμένες φάσεις είναι χάλια; Από τις χειρότερες ιστορίες που έχω διαβάσει με τον Κύρο και μάλλον η χειρότερη. Η ιστορία ήταν επιπέδου Σούπερ Μίκυ, και δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχει στο ΚΟΜΙΞ. Θα βάλουμε ένα 4,5/10.
Τρίτη ιστορία είναι οι “Εφιαλτικές υποψίες”.
Περίληψη:
Ποιος και τι στοιχειώνει τα όνειρα του Μίκυ και τον οδηγεί σε εγκληματικές ενέργειες; Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι ο ένοχος!
Από τη σκύλα στη Χάρυβδη, που λένε… Θα ήθελα να ήξερα, από που ξετρύπωσαν αυτήν την ιστορία του Νόελ Βαν Χορν… Δεν μου άρεσε καθόλου το σενάριο, όπως το δούλεψε ο σεναριογράφος, ενώ ως ιδέα είναι αρκετά καλή. Όσο για το σχέδιο, δεν θυμάμαι να έχω δει το Μίκυ πιο άσχημα σχεδιασμένο στο ΚΟΜΙΞ. Η ιστορία ήθελε να περάσει κάποιο νόημα, αλλά στο τέλος μόνο γελοία φαίνεται. Απορώ κιόλας, γιατί έβαλαν άρθρο για αυτήν την ιστορία… Αυτό με ξεπερνάει. Και αυτή η ιστορία ήταν επιπέδου Σούπερ Μίκυ, και θα ξαναρωτήσω τι γυρεύουν τέτοιες ιστορίες στο ΚΟΜΙΞ… Λίγο χειρότερη από την προηγούμενη, οπότε θα βάλουμε το 4/10.
Τέταρτη ιστορία είναι το “Ένα ατρόμητο παπί”.
Περίληψη:
Ο Ντόναλντ ζητάει τη βοήθεια του Κύρου, ώστε να αποκτήσει θάρρος και να εντυπωσιάσει την Νταίζυ.
Έχουμε δει τον Ντόναλντ σε διάφορες φάσεις του χαρακτήρα του, αλλά σε φάση που να φοβάται μέχρι και τη σκιά του… Δεν νομίζω. Ο Ντόναλντ είναι φοβητσιάρης σε κάποιες ιστορίες, αλλά πάντα αυτό συνδυαζόταν είτε με το ότι το έπαιζε ατρόμητος και με τις γκάφες του προκαλούσε γέλιο είτε επειδή φοβόταν όντα όπως τα φαντάσματα κλπ. Ο Ντόναλντ είναι οξύθυμος και θα τσακωθεί με ένα ληστή, παρά θα τρέμει σαν γατάκι και θα του δώσει τα χρήματά του. Δεν μου άρεσε, που η ιστορία δεν περιέχει κάτι από τα παραπάνω. Ο Ντόναλντ έδειχνε υπερβολικά φοβητσιάρης. Όσον αφορά στο σχέδιο, αυτό ήταν σχετικά καλό. Για δεκασέλιδη ήταν παγερά αδιάφορη και απογοητευτική, θα έλεγα. Άρα, 5/10.
Πέμπτη ιστορία είναι ο “Μαραθώνιος στον πάγο”.
Περίληψη:
Ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια σε μαραθώνιο με παγοπέδιλα.
Ιστορία από τον Μάου Χέυμανς ευτυχώς καιρό είχαμε να δούμε… Η συγκεκριμένη είναι για να γεμίσει το τεύχος και δεν είναι κάτι το σπουδαίο. Όσο για το σχέδιο, μια είναι καλό και μια όχι. Ένα, 5,5/10 θα το βάλουμε.
Έκτη ιστορία είναι “Ο μάστορας του στίχου”.
Περίληψη:
Ο Ντόναλντ κάνει φιλότιμες προσπάθειες, ώστε να γίνει μέλος της λέσχης της ποίησης, στην οποία πρόσφατα εγγράφηκε η Νταίζυ. .
Ιστορία σχεδιασμένη από τον Μάρκο Ρότα. Ως σενάριο δεν είχαμε κάτι σπουδαίο, αλλά και το σχέδιο ήταν σχετικά καλό, στο επίπεδο που συνήθως έχει διαμορφώσει ο Ρότα. Η ιστορία δεν έχει και πολλά να πει και είναι μια τυπική δεκασέλιδη ,από αυτές του Ρότα που βλέπουμε τόσα χρόνια στο ΚΟΜΙΞ. Είναι αρκετά βαρετή σε ορισμένα σημεία. Γενικά, από τις δεκασέλιδες που χρησιμοποιεί κάποιος, για να γεμίσει το τεύχος και όχι για να είναι η τρίτη καλύτερη του τεύχους. Αυτό από μόνο του νομίζω λέει πολλά.
Ένα 6,5/10 νομίζω είναι αρκετό.
Έβδομη ιστορία είναι “Το στέμμα της Βασίλισσας Καζάμπρα”.
Περίληψη:
Η οικογένεια Ντακ αναζητά ένα θησαυρό, με τους Μουργόλυκους να τους ακολουθούν για άλλη μια φορά. Μετά από διάφορες περιπέτειες, βρίσκουν δύο σεντούκια. Το ένα έχει ένα περίεργο στέμμα!
Η δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχους με διαφορά! Ωραίο σχέδιο και καλό σενάριο. Η ιστορία είναι τυπική, με την αναζήτηση κάποιου θησαυρού. Βέβαια, εδώ παίζει ρόλο και η παρουσία της Νταίζυ, και η ιστορία δεν εκτυλίσσεται πολύ μακριά από την Λιμνούπολη. Εδώ είναι, που έπρεπε να υπάρχει ένα άρθρο και δεν υπάρχει.
Ένα 7,5/10 θα το βάλουμε!
Ούτε μια μονοσέλιδη, αλλά οι πέντε δεκασέλιδες, μαζί με την πεντασέλιδη του Χάυμανς ήταν αρκετά κουραστικές! Να προσθέσω ότι, πέρα της τελευταίας ιστορίας και της κύριας ιστορίας ,πιο ενδιαφέρουσα ήταν η στήλη με τα γράμματα, παρά οι πέντε άλλες ιστορίες, που είχε το τεύχος. Για άλλη μια φορά, το τεύχος είχε πάρα πολλές διαφημίσεις άλλων τευχών. Τι τους έχει πιάσει, δεν καταλαβαίνω.
Το ΚΟΜΙΞ #19 ήταν το πιο απογοητευτικό τεύχος της σειράς και, ναι, πιο πολύ και από το ΚΟΜΙΞ #14. Δεν το περίμενα τόσο χάλια. Τουλάχιστον, το τεύχος 14 είχε τέσσερις πολύ καλές ιστορίες και όχι ανατυπώσεις. Η δομή ήταν χάλια· ανατύπωση και πέντε δεκασέλιδες, που θα τις ξεχάσουμε μετά από μια βδομάδα. Ο χρωματισμός της κύριας ιστορίας θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος. Οι περισσότερες συνοδευτικές ιστορίες είτε ήταν βαρετές, όπως του Ρότα είτε επιπέδου Σούπερ Μίκυ. Έβαλαν που έβαλαν ανατύπωση, δεν το παίζουν και καθόλου έξυπνα, αντί για σαβούρες να βάζανε κάποια ιστορία του Φαντομία ή του Μοττούρα ή του Κάστυ. Το μόνο θετικό στο τεύχος είναι το εξώφυλλο, που είναι πολύ ωραίο. Αλλά για το περιεχόμενο δεν μπορώ να πω το ίδιο. Τελείωσα το τεύχος γρήγορα και ούτε καν το απόλαυσα. Φαίνεται από μακριά ότι πειραματίζονται με τον Ρόσα, και πιστεύω ότι το κάνουν για να αυξήσουν τις πωλήσεις! Αλλά δεν νομίζω να βγει σε καλό… Θα βάλουμε για τα παραπάνω 6/10 ως τεύχος. Και μπορεί να γίνομαι και καλός.
Το μόνο, που κρατάει το τεύχος, είναι η ανατύπωση! Και έχει και αυτή τα θέματα της… Κάποια στιγμή είχαν πει σε ένα e-mail ενός φίλου, ότι θέλουν να κάνουν κάποια νέα προσέγγιση στις ιστορίες του Ρόσα σε σχέση με το παρελθόν. Πού είναι αυτό; Τα άρθρα είναι νέα προσέγγιση, ή ο χρωματισμός, που φαίνεται ίδιος με του ΚΟΜΙΞ 89; Γιατί νομίζω μια νέα προσέγγιση έλειπε από το τεύχος. Εάν ήταν το άρθρο και η εισαγωγή του εξώφυλλου χωρίς λογότυπο κλπ. θα πω ότι αυτό ήταν όλο; Χωρίς την ανατύπωση θα είχαμε ένα τεύχος όμοιο με αυτά που έβγαζε ο Τερζόπουλος τα τελευταία χρόνια. Γεμάτο σαβουροϊστορίες. Δεν ξέρω κατά το πόσο αξίζει για το νεότερο αναγνώστη να δώσει 3,50 ευρώ για το τεύχος. Πάντως, για τους παλιούς που έχουν την ιστορία 1–2 φορές, δεν αξίζει σίγουρα.
Ας πάμε τώρα στο επόμενο ΚΟΜΙΞ, όπου θα δούμε πάλι ανατύπωση ιστορίας του Ντον Ρόσα ως κύρια ιστορία 26 σελίδων. Η ιστορία αυτή έχει μπει παλιά στο ΚΟΜΙΞ 33 το 1991 και το 2008 στη Βιβλιοθήκη ΚΟΜΙΞ… Δηλαδή είναι σχετικά πρόσφατη και εύκολα μπορεί κανείς να την βρει… Κυκλοφορεί την Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου. Για τις υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους δεν ξέρουμε κάτι. Βέβαια, η παρουσίαση μας δεν τελειώνει εδώ, καθώς θα πω πάλι, όπως στην προηγούμενη παρουσίαση, δύο λόγια.
Το εξώφυλλο πάλι είναι πολύ όμορφο, αλλά ένα περιοδικό δεν κρίνεται μόνο για το εξώφυλλό του, αλλά κυρίως για το περιεχόμενό του. Θα απογοητευτώ πάρα πολύ, εάν πάλι η ανατύπωση του Ρόσα είναι η μόνη αξιόλογη ιστορία, γιατί πολύ απλά το τεύχος και πάλι δεν θα αξίζει τα λεφτά του. Υπάρχουν τόσες ιστορίες, που δεν έχουν μπει στο περιοδικό, ξαναλέω. Μου έρχονται κάποιες ερωτήσεις στο μυαλό:
- Τι απέγινε ο Φαντομίας;
- Σχεδιαστές όπως ο Ντάνιελ Μπράνκα, ο Σήζαρ Φεριόλι Πελάεζ πού πήγαν;
- Γιατί δεν βάζουν υλικό από τους νεότερους όπως τον Κάστυ, τον Μοττούρα;
- Γιατί δεν μπαίνουν ανατυπώσεις (αφού τώρα θέλουν ανατυπώσεις) παλιών και δυσεύρετων ιστοριών; Επειδή ο Ρόσα πουλάει;
Αρκετοί σκέφτονται ότι, επειδή οι ιστορίες που έχουν βάλει μέχρι τώρα, συμπίπτουν με αυτές που έχουν ως αφίσες για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο, τότε το ΚΟΜΙΞ θα συνεχίσει με ανατυπώσεις ιστοριών του Ρόσα όλο το χρόνο, με αυτές που φαίνεται στο ημερολόγιο ανά μήνα ως αφίσες. Προσωπικά δεν θέλω να το πιστέψω αυτό και ευελπιστώ να μην ισχύσει! Εάν συνεχίσουν με το ρυθμό που πάνε με τις ανατυπώσεις του Ρόσα ως κύριες ιστορίες, δεν θα κάνει καθόλου καλό στο περιοδικό. ΚΟΜΙΞ δεν είναι μόνο Ρόσα και Μπαρκς… Είναι και άλλοι σχεδιαστές. Πολύ σοφό και σωστό αυτό που απάντησε ο ίδιος Καρλ Μπαρκς στο περιοδικό Walt Disney Comics & Stories το 1989, όταν ερωτήθηκε τι πορεία πρέπει να πάρει εκείνο το περιοδικό τότε; Ανατυπώσεις ιστοριών του μαζί με το Φλούντ Γκότφρεντσον; Ή εισαγωγή και νέων σχεδιαστών;
Με λίγα λόγια, αναφέρει πως οι ιστορίες αυτού και του Γκότφρεντσον είναι καλές και υπέροχες, και αισθάνεται κολακευμένος από την αφοσίωση των αναγνωστών, όμως το περιοδικό δεν θα έπρεπε να αναλωθεί εκεί! Αλλά να δημοσιεύει νέους σχεδιαστές που χρειάζονται αναγνώριση. Και αυτό γιατί κάποια από τις ιστορίες τους, που διαβάζουμε σήμερα, μπορεί να γίνει κλασική στο μέλλον, όπως συνέβη και με τον ίδιο τον Μπαρκς. Και έτσι άκουσαν το Μπαρκς. (Πράγματα που ειπώθηκαν και στο GreekComics από τον αγαπητό μου φίλο PhantomDuck)
Εν τέλει, το ΚΟΜΙΞ δεν πρέπει να γίνει ένα περιοδικό ανατυπώσεων. Δεν λέω, οι ανατυπώσεις καλές είναι, όταν πρόκειται για πολύ παλιές ιστορίες ή για ιστορίες που δύσκολα βρίσκονται. Στην τελική, εάν θέλουν να μπουν οι ιστορίες του Ρόσα στο περιοδικό, ας μπαίνουν ως δευτερεύουσες και όχι να κλέβουν τη θέση της κύριας ιστορίας. Αυτό που γίνεται τώρα και εάν συνεχίσει να γίνεται, εάν επαληθευτούν οι υποψίες μας, τότε θα διώξουν πολύ κόσμο (και μιλάω για τους παλιούς αναγνώστες). Το θεωρώ χαζό, πάντως, να διώξεις παλιούς αναγνώστες, όταν μπορείς να ικανοποιήσεις και τις δύο μεριές. Οι ιστορίες του Ρόσα είναι υπέροχες, και το λέω αυτό ως μεγάλος φαν του, αλλά ο τρόπος, με τον οποίο χρησιμοποιούνται και παρουσιάζονται τώρα μέσα στο περιοδικό είναι το πρόβλημα. Αυτό, που πολλοί περιμένουμε από την Καθημερινή για τον Ρόσα, είναι μια αξιοπρεπής Βιβλιοθήκη με κείμενα και όχι ανατυπώσεις στο ΚΟΜΙΞ.
Σύμφωνα με τα παραπάνω… Ποια είναι η γνώμη σας;
Όλες τις προηγούμενες παρουσιάσεις μπορείτε να τις βρείτε εδώ.
ΚΟΜΙΞ, ΚΟΜΙΞ Wiki
Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.
22 Σχόλια
Kriton
2 Φεβρουαρίου 2016Τελικά, αρχίζω να πιστεύω ότι τα βόομ, ζόομ κλπ. δεν είναι κείμενα, που έμειναν αμετάφραστα, αλλά ότι τα έχουν επιλέξει οι Έλληνες συντάκτες συνειδητά. Σύμπτωμα ίσως της ξενομανίας, που κάνει πολλούς να νομίζουν ότι το ελληνικό ερωτηματικό είναι το «?» και, εν προκειμένω, να νομίζουν ότι το «μπουμ» στα Ελληνικά γράφεται «βόομ».
Όπως φαίνεται και από το άρθρο, στο οποίο βάζεις παραπομπή, στο πρωτότυπο δεν έλεγε “boom” (κομμάτια να γίνει, αν το άφηναν αμετάφραστο για λόγους οικονομίας) αλλά “blooey”, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος μπήκε στον όχι ευκαταφρόνητο κόπο, να επεξεργαστεί την εικόνα και να αλλάξει το “blooey” σε «βόομ»!
Ο χρωματισμός τής πρώτης ιστορίας δεν είναι ακριβώς ο ίδιος με του Κόμιξ 89. Π.χ., στο καρέ, που επέλεξα για το σημερινό ένα καρέ χίλιες λέξεις, στο νέο Κομιξ 19 ο γιακάς τού Χρυσοκούκη είναι άσπρος, ενώ στο Κόμιξ 89 έχει μια πιο σκούρα απόχρωση του χακί, που έχει το σακάκι του. Νομίζω ότι η επιλογή τού παλιού Κόμιξ ήταν καλύτερη, και γι’ αυτό επέλεξα να χρησιμοποιήσω το καρέ από εκείνο το τεύχος και όχι από το πιο πρόσφατο.
Τη ρήση τού Μπαρκς για τους νέους δημιουργούς τη διάβασα, όταν πρωτοδημοσιεύτηκε, και θα μου επιτρέψετε να πω ότι από τότε έχω ενστάσεις. Μπορεί ο Μπαρκς, από μετριοφροσύνη, να μη θεωρούσε ότι έκανε κάτι εξαιρετικό, πιστεύοντας ότι οι ιστορίες του δεν διέφεραν από αυτές των ομοτέχνων του. (Ήταν και η ερώτηση λίγο στημένη. Τι να απαντούσε, όταν τον ρώτησαν, αν θα έπρεπε να δημοσιεύονται και άλλες ιστορίες, εκτός από τις δικές του;) Όμως, οι τυπικές ιστορίες των άλλων δημιουργών, τουλάχιστον της βορειοευρωπαϊκής σχολής, τις οποίες αναδημοσίευε τότε η Gladstone, και στις οποίες αναφερόταν ο Μπαρκς, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν και είναι σαφώς υποδεέστερες. Ναι, εκδοτικοί οίκοι, που έχουν τη δυνατότητα να παράγουν νέες ιστορίες, καλό είναι να το κάνουν, μπας και βρεθεί κάποιος νέος Μπαρκς. Όμως, οίκοι σαν την Gladstone τότε ή την Καθημερινή σήμερα, που δημοσιεύουν αποκλειστικά ανατυπώσεις ιστοριών άλλων εκδοτικών οίκων, έχουν την πολυτέλεια να επιλέγουν τις ιστορίες τους, οπότε θα πρέπει να περιορίζουν τις ιστορίες τους σ’ αυτές των νέων Μπαρκς.
Και για να μην τα βλέπουμε όλα ρόδινα, όσοι έχετε παλιά τεύχη τής χρυσής εποχής τού Κόμιξ, ρίξτε μια ματιά σ’ εκείνα τα τεύχη, που η βασική ιστορία τού Μπαρκς δεν έφτανε για να γεμίσει το τεύχος. Η συμπληρωματική ήταν κάποια ιστορία τής Egmont, παρμένη χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο, από κάποιο τεύχος τής Gladstone, και την οποία σε άλλους χώρους, αν δημοσιευόταν σήμερα, κάποιοι θα τη χαρακτήριζαν «σαβούρα». (Σ’ αυτόν τον χώρο, θα συνιστούσα να μην χρησιμοποιούμε τόσο ακραίες εκφράσεις. Ας τις πούμε υποδεέστερες ιστορίες ή ας πούμε, απλώς, ότι δεν μας αρέσουν, που θα είναι και η αλήθεια.)
komixwiki
2 Φεβρουαρίου 2016Γεια σου Κρίτων! Όσο για τον όρο «σαβούρα» τον χρησιμοποίησα από εκνευρισμό και εάν είναι να το πούμε πολύ ευγενικά θα έλεγα πάρα πολύ υποδεέστερες ιστορίες. Όχι απλώς υποδεέστερες. Ακόμα, άλλο να έχει πολλές πολύ υποδεέστερες ιστορίες σε ένα τεύχος και άλλο μια. Όπως είπες τώρα έχουν την δυνατότητα να επιλέγουν ιστορίες. Δεν λέω θα έχουμε και κάποιες που δεν θα είναι καλές αλλά με μέτρο. Το τεύχος σαν τεύχος δεν άξιζε.
Όσο για τα κείμενα ναι το παρατήρησα αυτό που είπες. Δεν το έγραψα στο άρθρο βέβαια. Και πάλι δεν το θεωρώ σωστό. Ελληνικά σωστό. Μου φάνηκε κάπως.
Όσο για το χρωματισμό ναι δεν είναι όντως ακριβώς ίδιος. Το θεωρώ άσχημο για την εποχή που είμαστε να είναι κατώτερος και από τον χρωματισμό της Βιβλιοθήκης αλλά και σε κάποια σημεία από του ΚΟΜΙΞ 89.
Είναι μια εκδοχή ότι ο Μπαρκς μπορεί να είπε ότι είπε εξαιτίας της ερώτησης έτσι πως είναι διατυπωμένη αλλά δεν το νομίζω. Πιστεύω ότι ήθελε να δοθεί ευκαιρίας και σε άλλους δημιουργούς να γίνουν γνωστοί. Μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί ο νέος Μπαρκς αλλά οι εκδοτικές κιόλας δεν κάνουν και ιδιαίτερη προσπάθεια. (Σχετικά με δημιουργούς/ταλέντα έχω βρει στο φβ ένα άτομο που θα ήθελε πολύ να είναι δημιουργός κόμικς Ντισνευ και κάνει τις δικές του ιστορίες. Πρόκειται για τον Ted Johansson που το σχέδιο του είναι σαν ένας συνδυασμός του Μπαρκς και του Ρόσα θαρρώ. Βέβαια κύρια επιρροή του είναι ο Ρόσα. Αλλά από τις αιτήσεις που έχει σε εκδοτικές δεν του έχει ακόμα δοθεί η ευκαιρία..)
Τέλος, να ξαναπώ ότι με αυτή τη συνταγή το ΚΟΜΙΞ (σαν του ΚΟΜΙΞ #19) δεν θα πάει μπροστά! Και είναι κρίμα γιατί η νέα σειρά είχε κάποια πολύ ωραία τεύχη. Ελπίζω να αλλάξουν μυαλά.
Kriton
2 Φεβρουαρίου 2016Πολύ καλό το σχέδιο του Johansson. Θα έλεγα ότι είναι ίδιο με του Barks. Δεν ξέρω αν αυτό είναι πρόβλημα, που το στυλ του δεν έχει κάτι το προσωπικά δικό του, αλλά με μόνο προσόν το σχέδιο, δύσκολα θα βρει δουλειά στην παραγωγή κόμικς, καθώς οι εκδοτικοί οίκοι έχουν ήδη τους σχεδιαστές, που χρειάζονται. Αυτό για το οποίο πάντα υπάρχει ανάγκη και με το οποίο κάποιος εκτός κυκλώματος μπορεί να μπει στον χώρο, είναι το σενάριο, όπως έγινε με τον Olaf Solstrand, του οποίου κάποιες ιστορίες διαβάσαμε στο νέο Κόμιξ. (Αν μας διαβάζετε, κύριε Αρχισυντάκτα, δημοσιεύστε την πρώτη του ιστορία και δεν θα χάσετε.) Αν δεν γράφει σενάρια ο ίδιος, θα μπορούσε ίσως να συνεργαστεί με κάποιον, ώστε να υποβάλουν τα σενάρια με τα δικά του σχέδια. (Αναγκαστικά θα πρέπει να είναι σκαριφήματα, αλλά μπορούν να είναι σε αρκετά καλή ποιότητα, ώστε να φαίνεται πόσο πιάνει το χέρι του.) Αυτό είναι, βέβαια, λίγο τζόγος, διότι, αν τους αρέσει η ιστορία, μπορεί να αγοράσουν το σενάριο και να βάλουν κάποιον άλλον να το εικονογραφήσει.
Corto
2 Φεβρουαρίου 2016Σήμερα ήρθε τελικά τύπος(και μέρος των περιοδικών της προηγούμενης εβδομάδας), οπότε “πεινασμένος” καθώς ήμουν, ξεκοκκάλισα ΚΟΜΙΞ και Μίκυ Μάους σε χρόνο – μηδέν!
Χμ…
Άποψη, ε; Ναι…
Δεν ξέρω ακριβώς πως να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι, αφού από την μια η κεντρική ιστορία για παράδειγμα είναι από τις αγαπημένες μου, ενώ από την άλλη διέκρινα κι εγώ ψεγάδια, συγκρίσεις αναπόφευκτες αν προτιμάτε, με τις προηγούμενες παρουσίες της ιστορίας, εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων. Χρώματα και μεταφράσεις επιφωνημάτων(έως και παραποιήσεις), είναι ίσως τα πιο τρανταχτά μελανά σημεία, σε αυτή την έκδοση. Υπάρχουν κι άλλα όμως, που σίγουρα θα τα σκέφτεστε πολλοί. Η συμπλήρωση του τεύχους με μικρότερες ιστορίες(σε αριθμό σελίδων), και, την γενική εικόνα που βγάζει προς τα έξω. Μια εικόνα που χτυπάει καμπανάκια προειδοποιητικά…
Προσωπικά σαν αναγνώστης του περιοδικού, σε αυτή την νέα του σελίδα, όπως την αποκαλούν στην εκδοτική, δεν με γεμίζει ικανοποίηση η δημοσίευση ιστοριών που έχω διαβάσει αρκετές φορές, σε προηγούμενες εκδόσεις/μορφές. Είναι βήμα προς… τα πίσω. Δεν θα εμβαθύνω σε όλες τις τυχόν ανησυχίες που γεννά το τεύχος 19, προτιμώντας να τις κρίνω εκ του ασφαλούς σε 2-3 ακόμη μήνες. Για την ώρα πάντως είμαι επιφυλακτικός, ομολογώ.
Kriton
2 Φεβρουαρίου 2016Χωρίς να αναφερθώ σε ονόματα, έχω την εντύπωση ότι έχεις επηρεασθεί από κάποια άτομα, που θεωρούν ότι το ιδανικό τεύχος πρέπει να περιέχει μόνο ιστορίες τού Μπαρκς και του Ρόζα, αλλά καθόλου Μπαρκς (που οι περισσότερες ιστορίες του είναι, κατ’ αυτούς, σαβούρες και αν δεν ήταν όλες, πάλι κατ’ αυτούς, αριστουργήματα, ούτε που θα τις κοιτάζαμε) ή Ρόζα.Με άλλα λόγια, άτομα που δεν ικανοποιούνται με τίποτα ή έτσι, τουλάχιστον, θέλουν να δείχνουν, μια και δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιοι θα διάβαζαν το ένα τεύχος μετά το άλλο, μόνο και μόνο για να επαληθεύσουν ότι κανένα δεν τους αρέσει.
Διαβάζοντας το τεύχος χωρίς προκατάληψη, βρήκα όλες τις αδημοσίευτες ιστορίες πολύ ωραίες.
Πιο αδύναμη ήταν, ίσως, η τελευταία, που διηγήθηκε την υπόθεσή της κάπως βιαστικά, αλλά δεν παύει κι αυτή να ήταν καλή.
Η ιστορία με την… αδελφή τού Έρωτα ήταν πολύ όμορφη. Προφανώς μπήκε για τη γιορτή τού Αγίου Βαλεντίνου στις 14 τού μηνός.
Το σχέδιο στην ιστορία τού Βαν Χορν ήταν όντως κάπως αδύναμο, αλλά δεν ήταν και άσχημο. Αυτό, ίσως, που σε ξενίζει, είναι το ότι ο Μίκυ φοράει κοντό παντελονάκι, όπως τον σχεδίαζε κάποτε ο Γκότφρεντσον, κάτι το οποίο ο Βαν Χορν το κάνει συνειδητά, ως φόρο τιμής στον Αμερικανό δημιουργό. Το κοντό παντελονάκι δεν είναι η μόνη αναφορά στον Γκότφρεντσον. Το ίδιο είναι και οι καθηγητές Ecks, Doublex και Triplex, που εδώ αναφέρονται απλώς ως «οι τρεις επιστήμονες», οι οποίοι είναι δημιούργημα τού Γκότφρεντσον. Αν η ιστορία έλεγε «σενάριο Κάστυ», πιστεύω ότι δεν θα δυσκολευόμασταν καθόλου να το πιστέψουμε. Πολύ καλή ιστορία και γι’ αυτό συνοδευόταν από άρθρο.
Το τεύχος το καταβρόχθισα. Η μόνη ιστορία, που διάβασα, λες, από υποχρέωση, ήταν αυτή του Ντον, κι ας την θεωρώ την καλύτερή του. (Σίγουρα πολλοί θα διαφωνούν ως προς το τελευταίο. Εγώ διάβασα την ιστορία, όταν πρωτοδημοσιεύτηκε στην Αμερική, και την αίσθηση του να βλέπεις μια ιστορία ενός άγνωστου δημιουργού, η οποία ήρθε, λες, απ’ το πουθενά και έφτασε, αν δεν ξεπέρασε τις καλύτερες ιστορίες τού Μπαρκς, δεν την έχω ξανανιώσει. Όλες οι υπόλοιπες ιστορίες του είναι για μένα απλώς άλλο ένα αριστούργημα του Ντον…)
Corto
2 Φεβρουαρίου 2016Ίσως να μην φάνηκε στο κείμενο μου, οπότε να το τονίσω στην απάντηση αυτή: το περιεχόμενο(οι ιστορίες δηλαδή), δεν με απογοήτευσαν(μερικώς με γοήτευσαν, θα έλεγα). Ήταν καλές. Δεν είπα άλλωστε το αντίθετο. Οι ενστάσεις μου δεν έχουν να κάνουν με την ποιότητα τους σαν σενάρια, ή δημιουργίες. Ούτε καν έκρινα το τεύχος. Απλά επιφυλάχθηκα για επιπλέον σχολιασμό σε 2-3 μήνες, έχοντας βγάλει ασφαλέστερα συμπεράσματα για την γραμμή πλεύσης της έκδοσης.
Όσοι διαβάζετε τις κριτικές μου, για παράδειγμα στον Νέο Μπλέκ, θα έχετε παρατηρήσει ότι δεν βιάζομαι να κρίνω. Δίνω χρόνο στο περιοδικό, γνωρίζοντας ή μαντεύοντας αν θέλεις, ότι θα επέλθουν αλλαγές στην ύλη του και, περιμένω για να μπορέσω να έχω καλύτερη άποψη. Το ίδιο έπραξα και σε αυτή την περίπτωση, του καινούργιου τεύχους του ΚΟΜΙΞ, που αν θυμάστε τις πρώτες λέξεις που χρησιμοποίησα στην αρχική μου τοποθέτηση, ήταν “το ξεκοκκάλισα”! Να προσθέσω ότι το ευχαριστήθηκα κι όλας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι κοιτάζοντας το σαν τεύχος αποστασιοποιημένα, με ικανοποίησε το γεγονός των αναδημοσιεύσων. Είναι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω στο ίδιο θέμα. Όσο για την επιρροή μου ή όχι από σχετικά σχόλια αναγνωστών, αυτή θα την χαρακτήριζα στο μέτρο εκείνο που δεν αλλιώνει την άποψη μου. Ανεπηρέαστος σημαίνει κάτι σαν παρθενογένεση, το οποίο με την σειρά του παραπέμπει σε ουτοπία.
komixwiki
2 Φεβρουαρίου 2016Προσωπικά λατρεύω και Μπαρκς και Ρόσα. Οι αδημοσίευτες ιστορίες ήταν καλές για άλλο περιοδικό και όχι για το ΚΟΜΙΞ. Κρίνω πολύ πιο αυστηρά το ΚΟΜΙΞ από το Μίκυ Μάους. Ήταν επιπέδου Σουπερ Μίκυ.
Ιστορίες σχετικά με την γιορτή των ερωτευμένων έχουμε διαβάσει παλιότερα και ήταν ανώτερες. Το κατάλαβα ότι μπήκε για αυτό το λόγο. Δεν μου άρεσε το σχέδιο αλλά ούτε το σενάριο.
Ακόμη, η ιστορία με τον Μίκυ μου άρεσε που είχε το παντελονάκι του και έχει αναφορά στον Γκοτφρεντσον. Αλλά δεν μου άρεσε σαν ιστορία.. Είχε κενά. Η ιδέα όμως μου άρεσε αλλά όχι η διαχείριση της. Μου αρέσει πολύ ο Γκότφρεντσον και έχω διαβάσει το πρώτο τόμο που είχε βγάλει ο Τερζόπουλος στην Ελλάδα.
Όσον αφορά την ιστορία του Ρόσα την θεωρώ από τις τοπ του αλλά για μένα η καλύτερη είναι το Γράμμα από το σπίτι!
Στο ΚΟΜΙΞ γενικά έχουμε διαβάσει πολύ ανώτερες ιστορίες από αυτές που είδαμε στο τεύχος. Και για αυτό απογοητεύτηκα. Προσωπικά, ένιωσα λες και δεν διάβασα το ΚΟΜΙΞ αυτόν το μήνα.
Kriton
3 Φεβρουαρίου 2016Νομίζω ότι έχεις απαιτήσεις από το περιοδικό, που δεν είναι δυνατόν να εκπληρωθούν. Ή θα πρέπει να δημοσιεύουν την αφρόκρεμα των ιστοριών τού Topolino, χαντακώνοντας το Μίκυ Μάους, που δεν είναι σωστό (είναι καλύτερα που ο Κάστυ επέστρεψε στο Μίκυ Μάους) ή θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν επιλογή από βορειοευρωπαϊκές ιστορίες, όπως κάνανε στο τρέχον τεύχος, οι οποίες είναι επιπέδου, που δεν σ’ αρέσει. Δεδομένου ότι για τις ιταλικές ιστορίες υπάρχει το Μίκυ Μάους εδώ και πενήντα χρόνια, ενώ για τις βορειοευρωπαϊκές ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτε, προτιμώ τη δεύτερη λύση. (Οι καλοκαιρινές εκδόσεις του Τερζόπουλου και το διμηνιαίο Super Μίκυ, ουσιαστικά δεν μετράνε, μια και περιέχουν λίγες και δευτέρας διαλογής ιστορίες. Διαφωνώ ότι οι ιστορίες τού νέου Κόμιξ αυτού τού μηνός είναι επιπέδου Super Μίκυ. Είναι πολύ καλύτερες.)
Σε παραπέμπω και πάλι στο σχόλιό μου για τα παλιά τεύχη τού Κόμιξ τής χρυσής εποχής του. Κι εκείνα δημοσίευαν ιστορίες, που δεν θα τις έβρισκες άξιες για δημοσίευση στο Κόμιξ.
Θα μου πεις, χάθηκαν οι παλιές κλασικές ιταλικές ιστορίες, που δεν έχουμε διαβάσει ποτέ στην Ελλάδα; Εκεί μάλλον υπάρχει πρόβλημα με τη σύμβαση με τη Ντίσνεϋ, γιατί αλλιώς θα είχανε ήδη αρχίσει να τις δημοσιεύουν, έστω για να βολιδοσκοπήσουν αν θέλει κάτι τέτοιο η αγορά. Όταν είχαν δημοσιεύσει μια ιστορία τού Κάστυ με τον Μπιπ Μπιπ, τους είχα γράψει, ζητώντας να δημοσιεύσουν τη διάσταση δέλτα, για να μάθουμε οι παλιοί, μετά από 47 χρόνια, τι είναι αυτός ο Μπιπ Μπιπ, με τον οποίον είχε ξεκινήσει το παλιό Μίκυ Μάους, και για να μην περιμένουν άλλα… 47 χρόνια οι νεότεροι. Τότε μού είχαν απαντήσει ότι, για τους λόγους, που είχα εκθέσει, ήδη είχαν την ιστορία στο πρόγραμμα. Από τότε έχει περάσει κανένας χρόνος, αλλά ούτε αυτή ούτε άλλη παλιά ιστορία δημοσιεύτηκε. Κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει, λοιπόν, πέρα από τη θέλησή τους.
komixwiki
3 Φεβρουαρίου 2016Υπάρχουν άτομα που έχουν διαβάσει το περιοδικό και συμφωνούν μαζί μου. Τις απαιτήσεις αυτές δεν τις όρισα εγώ. Τις όρισε το ίδιο το ΚΟΜΙΞ, τόσα χρόνια. Ακόμα, δεν μίλησα για όλες τις ιστορίες αλλά για 4 κυρίως που είναι επιπέδου Σουπερ Μίκυ.
Και βέβαια υπήρχαν παλιά ιστορίες (στη χρυσή εποχή) που δεν άξιζαν να μπουν στο περιοδικό. Δεν διαφωνώ, αλλά δεν ήταν 4. Ήταν 1-2. (Σε τεύχος μιλάω) Και στα προηγούμενα τεύχη είχαμε αδύναμες ιστορίες αλλά δεν ήταν πάνω από 1-2 ανά τεύχος. Έχουν κιόλας ιστορίες να διαλέξουν. Και από νέες Ιταλικές και από πιο παλιές. Υπάρχουν ιστορίες διάφορων σχεδιαστών όπως του Πατ Μπλοκ. Με ένα σερφάρισμα στο inducks βλέπεις ότι υπάρχει πάρα πολύ υλικό. Ας μπαίνουν και οι ιστορίες 3 διαλογής αλλά πιο αραιά ή σε πιο λίγες δόσεις. Δε διαφωνώ ότι δεν ξέρουμε πως λειτουργούν τα πράγματα με τις ιστορίες αλλά πόσο περιορισμό έχουν πια;
Ακόμα νομίζω ότι μπερδεύεις κάποια πράγματα. Οι 2 ιστορίες που δεν μου άρεσαν και έβαλα 4 – 4,5 είναι διότι δεν μου άρεσε το σχέδιο και το σενάριο τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλες ιστορίες βορειοευρωπαικές ιστορίες δεν μου αρέσουν. Δεν μπορούν κιόλας όλες οι ιστορίες να είναι καλές και να αρέσουν σε όλους. Εάν βάλω σε αυτήν με τον Κύρο ένα 6-7 τότε μια καλή ιστορία του Μπαρκς 10σέλιδη θα πρέπει να πάρει 15 στα 10; Γιατί στη βαθμολογία υπάρχει και 4 και το 5 και το 6 κοκ Θα σε ρωτήσω κάτι… Άξιζε πέρα από την ανατύπωση τα 3,50 ευρώ το τεύχος; Γιατί για μένα δεν άξιζε. Στη νέα σειρά έχουμε δει πολύ όμορφα τεύχη στα οποία πολλές φορές οι συνοδευτικές άξιζαν πέρα από την κύρια ιστορία. Μέχρι στιγμής καλά τα πήγαινε η Καθημερινή αλλά το τεύχος #19 δεν μου δείχνει την καλή εικόνα που έδειξαν τα υπόλοιπα 18 τεύχη.
Νόμιζα από τις τόσες κριτικές που έχω κάνει για τη νέα σειρά θα ήξερες πλέον πως κρίνω αλλά τελικά λάθος αντίληψη είχα. Όσο για τη Διάσταση Δέλτα ας περιμένουμε και θα δούμε διότι δεν ξέρουμε τι έχουν στο μυαλό τους. Σε απάντηση για τη Βιβλιοθήκη Σκάρπα και γενικά για τον Σκάρπα πριν ένα χρόνο είχαν πει ότι τον έχουν στο μυαλό τους αλλά για μελλοντική χρήση. Εάν το καλοσκεφτείς στην Ελλάδα μετά τον Ρόσα και τον Μπαρκς πιο γνωστός είναι ο Σκάρπα. Οπότε τον φυλάνε για πιο μετά. Τώρα έχουν περάσει στον Ρόσα από ότι φαίνεται.
Kriton
3 Φεβρουαρίου 2016Γράφω συνειρμικά σε διάφορα θέματα, με αφορμή το σχόλιό σου.
Προσωπικά, δεν θυμάμαι ούτε μία ιστορία του Μπλοκ, ούτε καν αυτήν σε σενάριο του Μπαρκς (που τη θυμήθηκα, επειδή ήταν πρώτη στη λίστα, που έστειλες). Επίσης, αν περιοριστούμε σε αδημοσίευτες στην Ελλάδα ιστορίες, στις οποίες έγραψε το σενάριο, διότι καλό σχέδιο κάνουν πολλοί, η λίστα μπορεί φαινομενικά να μεγαλώνει. Όμως, επειδή υπάρχει και ο περιορισμός να μην είναι μικρές, αν εξαιρέσουμε τις μονοσέλιδες ιστορίες, η λίστα μικραίνει. Αν περιοριστούμε σε μεγαλούτσικες ιστορίες (οκτώ σελίδες και πάνω), η λίστα μικραίνει απελπιστικά και, αν περιοριστούμε σε μεγάλες ιστορίες (πάνω από δεκασέλιδες), μένουν μόνο τέσσερις! Δεν μπορείς να βασίσεις ένα περιοδικό σ’ αυτόν, λοιπόν, προσθέτοντάς τον στη χορεία των σταθερών σου συγγραφέων!
Πιστεύω ότι οι ιστορίες τού παλιού Κόμιξ, που δεν ήταν του Μπαρκς, ήταν όλες στο ίδιο επίπεδο με τις ιστορίες αυτού τού Κόμιξ. Τα τεύχη, που ήταν 100% εξαιρετικά, ήταν αυτά που δημοσίευαν μόνο δικές του, μεγάλες ιστορίες, που καταλάμβαναν όλο το τεύχος. Με τις μεγάλες ιστορίες τού Μπαρκς να έχουν εξαντληθεί, και με το Κομιξ να έχει πολύ περισσότερες σελίδες, πλέον, τέτοια τεύχη είναι αδύνατον να υπάρξουν.
Οι ιστορίες τού Μπαρκς, τις οποίες συνόδευαν, είναι που τους δάνειζαν την αίγλη τους, όπως ήταν οι βασικές ιστορίες τών πρώτων τευχών τού Μίκυ Μάους, που τους έδιναν τη δική τους αίγλη. Στις παρουσιάσεις εκείνων των παλιών τευχών, που είχαμε κάνει, φάνηκε πόσο δεύτερης και τρίτης διαλογής ήταν οι περισσότερες από τις συμπληρωματικές ιστορίες (όχι όλες—ενίοτε δημοσιεύανε ιστορίες τού Μπαρκς ως συμπληρωματικές!) ενώ υπήρχε και άφθονο άσχετο υλικό, το οποίο μάλλον είχε μείνει τότε αδιάβαστο, και την ύπαρξή του ούτε που θυμόμασταν. Αυτό που έχει μείνει στη μνήμη μας και ανεβάζει την ποιότητα εκείνων των τευχών στα ύψη, ήταν οι βασικές ιστορίες.
Για τις βορειοευρωπαϊκές ιστορίες, εγώ είμαι αυτός που θεωρεί ότι στο σύνολό τους δεν φτάνουν τις ιστορίες τού Μπαρκς. Ο λόγος είναι ότι προσπαθούν αυστηρά να τον μιμηθούν, παράγοντας μια από τα ίδια. Σταθερή ποιότητα, μεν, αλλά αναγκαστικά πάντα κάτω από το πρότυπο, που ακολουθούν. Σε αντίθεση, οι Ιταλοί παίρνουν ρίσκα, ακολουθώντας όποια κατεύθυνση τους περάσει απ’ το μυαλό. Συνήθως το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό, αλλά κάθε τόσο προκύπτει κάτι καλό (π.χ. Τζούνιορ Ντακ, μυστικός πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ, Φαντομίας κλπ.) το οποίο προστίθεται στον κανόνα τους και τον εμπλουτίζει. Πολύ μεταβλητή ποιότητα, αλλά έτσι τους δίνεται η ευκαιρία για να πιάσουν το «άριστα».
Το πόσο θα έβαζα σε μια ιστορία του Μπαρκς, με δεδομένο ότι μου αρέσουν και οι ιστορίες άλλων δημιουργών, είναι δεδομένο: 9 με 10 στο 99% των περιπτώσεων, ενώ στις υπόλοιπες θα έβαζα πολύ υψηλότερη βαθμολογία, απ’ ό,τι θα έβαζα αν δεν είχε βάλει κι εκείνος το χεράκι του, για να βελτιώσει μια αδιάφορη ιστορία, που του έδωσαν να σχεδιάσει.
Έχω ξαναγράψει ότι δύσκολα θα έβαζα κάτω από πέντε σε μια ιστορία κόμικς τής Ντίσνεϋ, πράγμα το οποίο φαίνεται και από τις εβδομαδιαίες παρουσιάσεις μου, όπου σπάνια βάζω κάτω από έξι. Η κλίμακα δεν είναι γραμμική!
Αν δεν μου άρεσαν τα κόμικς τής Ντίσνεϋ στο σύνολό τους, δεν θα τα διάβαζα μετά μανίας. Έχω αμέτρητο άλλο υλικό για διάβασμα στη βιβλιοθήκη μου, που δεν θα προλάβω να το διαβάσω στο υπόλοιπο της ζωής μου. Όμως, δίνω προτεραιότητα στα κόμικς τής Ντίσνεϋ, διότι τα λατρεύω με πάθος. Πάθος για αυτό που είναι και όχι για κάτι άλλο, εξιδανικευμένο, που θα ήθελα να είναι, αλλά το βρίσκω σπάνια ή δεν το βρίσκω ποτέ.
Για μένα, λοιπόν, το τελευταίο Κόμιξ παραμένει ένα πολύ καλό τεύχος. Επιμένω ότι το διάβασες προκατειλημμένος, καθώς το είχανε θάψει στο greekcomics, πριν καν το διαβάσουνε. Φυσικά, δεν μπορώ να επιμείνω να σου άρεσε, ακόμα και αν το διάβαζες χωρίς προκατάληψη, όπως δεν μπορείς να επιμείνεις και συ να μη μου αρέσει ένα τεύχος, που το βρήκα πολύ καλό.
Για μένα, τα προβλήματα του τεύχους ήταν δύο: η ιστορία τού Ντον, που ξεκινάει κακό προηγούμενο με τις ανατυπώσεις, και η τιμή, που δεν θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από αυτήν του Super Μίκυ και μάλλον θα έπρεπε να είναι μικρότερη, αφού το Κόμιξ έχει λιγότερες σελίδες. Στο βαθμό, που γνωρίζω, οι «καλές» ιστορίες (όπως και να ορίζεται αυτό) δεν κοστίζουν περισσότερο από τις άλλες, οπότε η αυξημένη τιμή τού περιοδικού είναι αφ’ ενός μεν εκμετάλλευση των αναγνωστών, αφ’ ετέρου δε δημιουργεί προσδοκίες από τους αναγνώστες για μια εξιδανικευμένη ποιότητα, οι οποίες είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν.
apetoussis82
3 Φεβρουαρίου 2016<>
Οι προσδοκίες στις οποίες αναφέρεσαι πιστεύω ότι δημιουργούνται πρωτίστως από τον ίδιο τον τίτλο του περιοδικού. Μετά από ιστορία 25 περίπου χρόνων όπου για μια πολύ μεγάλη περίοδο το επιτελείο του περιοδικού κατόρθωσε να αποκτήσει ιδιαίτερο κύρος στο χώρο του και να εξυψώσει την ποιότητα της έκδοσης αυτής, οι Έλληνες αναγνώστες εξακολουθούν ακόμα να πιστεύουν ότι το ΚΟΜΙΞ ‘πρέπει’ να αντανακλά τη φήμη του ως το πλέον ποιοτικό περιοδικό και να ξεπερνά τις υπόλοιπες ελληνικές εκδόσεις Ντίσνεϋ σε ποιότητα, τόσο στις ιστορίες όσο και στο σύνολο/παρουσίαση του τεύχους.
Το γεγονός ότι η τιμή είναι πιο ακριβή από το αντίστοιχου μεγέθους Σούπερ Μίκυ ενώ οι σελίδες του Κόμιξ είναι πιο λίγες, αποδεικνύει περίτρανα ότι η νέα εκδοτική απλώς εκμεταλλεύτηκε το καλό όνομα του περιοδικού, χωρίς να έχει κάποιο μεσοπρόθεσμο πλάνο ώστε να κρατήσει την ποιότητα του περιοδικού σε σχετικά ψηλά επίπεδα.
Εφόσον το 2013 οι ελληνικές εκδόσεις Ντίσνεϋ είχαν υποστεί ριζικές αλλαγές, μπορεί να ήταν καλύτερα εάν η Καθημερινή απλώς δεν κρατούσε τον τίτλο αυτής της έκδοσης. Έτσι κι αλλιώς δεν χρησιμοποίησαν καν την ίδια αρίθμηση. Αλλά, η δόξα ή το χρήμα διαπλάθει μια οντότητα;
komixwiki
3 Φεβρουαρίου 2016Ας συμφωνήσουμε στο ότι διαφωνούμε. Οι προσδοκίες μου δεν είναι άπιαστες. Πως δηλαδή ας μιλήσουμε μόνο για τη Β΄ Περίοδο τα προηγούμενα 18 τεύχη ήταν σχεδόν όλα σε πολύ καλό επίπεδο και τώρα το 19 ούτε καν φτάνει κάποιο σαν τεύχος. Ειδικά εάν κοιτάξουμε πέρα από την κύρια ιστορία. Τις 4 από τις 6 ιστορίες τις θεωρώ 3ης διαλογής.
Το ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να βάλεις κάτω από 5. Βέβαια, δεν το θεωρώ σωστό διότι έτσι εξισώνεις αρκετές ιστορίες που ούτε 5 να μην άξιζαν. Σαφώς και η Βαθμολογία δεν είναι γραμμική. Απλά θέλω να πω ότι υπάρχει και η βαθμολογία και κάτω από το 5. Προσωπικά δεν έχω δυσκολία να βάλω κάτω από 5 εάν δεν μου αρέσει σχεδόν καθόλου κάτι.
Τον Πατ Μπλοκ πολύ σοβαρά τον πήρες… :p Ένα παράδειγμα ήταν. Μιλούσα για διάφορους δημιουργούς.
Όχι δεν διάβασα προκατειλημμένος το τεύχος και το έκρινα αυστηρά διότι καθόλου δεν με ικανοποίησε όπως τα 18 προηγούμενα της σειράς. Θα ομολογήσω ότι ήμουν επιφυλακτικός όσον αφορούσε τις 5 δεκασέλιδες. Ένιωσα ότι τα 3,50 ευρώ δεν έπιασαν τόπο όπως τις άλλες φορές που πήρα το περιοδικό. Είναι το τεύχος που είχε ιστορίες τις οποίες θα τις ξεχάσω μέσα σε μια βδομάδα. Σε σχέση με ότι έχουμε δει δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Να πεις ναι θα θυμάμαι το τεύχος για αυτές τις ιστορίες. Προσωπικά θα το θυμάμαι μόνο από το εξώφυλλο ή από τη στήλη που τα Γράμματα που μου άρεσε η ερώτηση που έγινε.
Όσο για την τιμή του Σουπερ Μίκυ έχει και παιχνίδια και κυρίως 4-5 δεκασέλιδες με μονοσέλιδες… Το ΚΟΜΙΞ έχει πιο μεγάλες ιστορίες,άρθρα κλπ αλλά βέβαια το 3,50 έχει μείνει από παλιά… Που το ενισχυμένο είχε 3,50 ευρώ. Δεν διαφωνώ ότι δε θα έπρεπε να ήταν λίγο πιο φθηνό όμως.
Kriton
4 Φεβρουαρίου 2016Δεν εξισώνω τόσο τις ιστορίες, όσο έχω συναίσθηση ότι μπορεί να υπάρξουν και πολύ χειρότερες ιστορίες, τις οποίες δεν θέλω με τίποτε να τις εξισώσω με κάποια ιστορία Ντίσνεϋ, που απλώς δεν μου άρεσε, βάζοντάς τους τον ίδιο χαμηλό βαθμό. Διάβασε, ας πούμε κάποιες ιστορίες μη Ντίσνεϋ από το Γέλιο και Χαρά. Σχεδόν δεν διαβάζονται. Επομένως, αξίζουν μικρότερη βαθμολογία. Κι’ αυτές, όμως, έχουν καλό σχέδιο, άρα πρέπει να υπάρχει και ακόμα μικρότερη βαθμολογία από αυτή που τους αντιστοιχεί. Χρειάζεται δε εξοργιστικό σενάριο και απαράδεκτο σχέδιο, για να φτάσεις να βάλεις μηδέν.
Φυσικά, για κάποιον που δεν του αρέσουν τα κόμικς τής Ντίσνεϋ, όλα αυτά μπορεί να ισχύουν από την ανάποδη. Ένας λάτρης τού Spider-Man, ας πούμε, θα έλεγε ότι το σχέδιο στο Topolino δεν πιάνει μία μπροστά στο σχέδιο των κόμικς με τον Spider-Man, ενώ οι υποθέσεις των ιστοριών του είναι μόνο για τα παιδιά. Για κείνον, οι ιστορίες τού Spider-Man μπορεί να κυμαίνονται από το 5 έως το 10, ενώ οι ιστορίες τού Μίκυ και του Ντόναλντ να έχουν ως άριστα το 5.
Kriton
2 Φεβρουαρίου 2016Μόλις έβαλα το τεύχος στο ράφι και πρόσεξα τη ράχη. Φέρνει κάτι σε στυλ βιβλιοθήκης τού Κόμιξ. Κάτι μου λέει ότι έχουμε το πρώτο τεύχος μιας νέας σειράς, πιθανόν με τις δώδεκα ιστορίες τού ημερολογίου, που ανέφερες.
komixwiki
2 Φεβρουαρίου 2016Το θεωρώ άσχημο αυτό και θα σου πω τον λόγο. Εάν μπουν αυτές οι ιστορίες για 1 χρόνο, οι ανατυπώσεις, δεν βγει σε καλό γιατί έτσι κοροϊδεύεις σαν εκδοτική τον παλιό αναγνώστη. Άμα, το 2017 σου έχουν σε έκδοση τη Βιβλιοθήκη Ρόσα θα την πάρουμε ενώ οι ιστορίες του μπήκαν στο ΚΟΜΙΞ. Ακόμα με αυτόν τον τρόπο δεν δίνεται η δυνατότητα να μπουν καλές ιστορίες νέων δημιουργών…
tsaklas400
3 Φεβρουαρίου 2016Ξαναγράφω εκ νέου το σχόλιο αυτό, πριν το έχασα από λάθος.
Έλεγα λοιπόν, ότι η αναδημοσιεύση είναι απαράδεκτη κατ’εμέ. Ο Γιος του Ήλιου είναι σίγουρα μια εξαιρετική ιστορία, το θέμα είναι όμως, σε ποιους απευθύνεται αυτή την στιγμή; Στους πεντάχρονους νέους αναγνώστες του Κόμιξ που δεν έχουν ξαναπιάσει τεύχος στα χέρια τους; Γιατί πιστεύω όλοι οι υπόλοιποι τακτικοί αναγνώστες των Κόμιξ Disney έχουν σίγουρα διαβάσει την ποιοτικότατη αυτή ιστορία χιλιάδες φορές σε διαφορετικές εκδόσεις! Είναι δυνατόν να λέμε αρχικά ότι θα δημοσιεύουμε μόνο νέες ιστορίες και τελικά να κάνουμε επανεκδόσεις τέτοιων ιστορίών που με μια επίσκεψη σε οποιδήποτε βιβιλιοπωλείο βρίσκονται; Εγώ θυμάμαι ότι επανεκδόσεις επί Τερζόπουλου γινόντουσαν εξαιρετικά σπάνια, με ιστορίες που βρίσκονταν τότε μόνο στην πρώτη εξάδα του παλαιού Κόμιξ, που κυκλοφορήσε το 1988-89! Και πάλι όμως, ήταν κατακριτέτο από μερικούς, φανταστείτε τώρα, 2 επανεκδόσεις στην σειρά βλέπουμε… Έφτασα κι εγώ στην θλιβερή διαπίστωση ότι πάνε με την σειρά του ημερολογίου, ας ελπίσουμε να μην ισχύει. Είναι τραγικό να ποντάρουμε στις παλιές ιστορίες επειδή δεν έχουμε τι να βάλουμε, λίγο ψάξιμο θέλει, δεν πιστεύω ότι αδυνατούν να το κάνουν. Ειδικά παλιές ιστορίες πχ Γκότφρεντσον δεν έχουμε δει σχεδόν ποτέ στην χώρα μας, αν υπάρχει θέμα με τα δικαιώματα δεν το γνωρίζω πάντως δεν μπορεί να είναι αδύνατο να διευθετηθεί και η μόνη λύση που σκέφτηκαν είναι να δημοσιεύσουν για ΤΡΙΤΗ φορά στην Ελλάδα τις ιστορίες του Ρόσα… Αν είναι έτσι, να δημοσιεύσουμε ξανά όλες τις καλές ιστορίες και να καταλήξουμε με μια έκδοση ισάξια των “Κλασικών” του Τερζόπουλου…
Να περάσουμε στις άλλες ιστορίες τώρα. Θεωρώ ότι ο @komixwiki υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρός κριτής.
Η ιστορία με τον Μίκυ προσωπικά μου άρεσε. Το σχέδιο έπασχε, αλλά αυτό δεν μειώνει το εξαιρετικά πρωτότυπο και καλό σενάριο που είχε. Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, ο Νόελ Βαν Χορν μας προσφέρει πάντα ιστορίες πρωτοφανείς και ενδιαφέρουσες, όπως ετούτη εδώ… Είναι γεγονός ότι φαντάζει με μια πρώτη ανάγνωση αρκετά περίπλοκη, όμως αυτή η σουρρεαλιστικότητά της είναι που την κάνει να ξεχωρίζει κατά την γνώμη μου. Το αρνητικό της ιστορίας είναι η συνήθης εξύψωση των ικανοτήτων του Μίκυ Μάους… Για άλλη μια φορά, ο Μίκυ παρουσιάζεται ως ένας άτρωτος χαρακτήρας, ο οποίος με τις εξαιρετικές πνευματικές του ικανότητες μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και μια μηχανή που ελέγχει το υποσυνείδητό του! Προτιμότερο θα ήταν να είχε βοηθηθεί από κάποιον άλλον, δεν είναι κακό να εμφανιστεί και λίγο ανθρώπινος όπως τον έχουμε συνηθίσει σε τόσες άλλες ιστορίες, όπου κάνει λάθη και γκάφες, χωρίς να αναιρείται η αδιαμφισβήτητη υψηλή νοημοσύνη και η οξυδέρκειά του…
Σχετικά με τον Κύρο, ήταν σαφώς μια μέτρια ιστορία, της οποίας όμως την ύπαρξη μπορώ να δεχτώ με την πρόφαση του ερχομού του Αγιού Βαλεντίνου…
Η ιστορία “Ενα Ατρόμητο Παπί” δεν ήταν τόσο κακή, απλά έχουμε πάλι να κάνουμε με την υποτίμηση του Ντόναλντ. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ακόμη και ο μεγάλος Ντον Ρόσα τον έχει γελοιοποιήσει πολύ χειρότερα, παρουσιάζοντάς τον ως έναν αμόρφωτο, απαθή, αδιάφορο και οκνηρό τύπο…
Αυτά από εμένα. Πιστεύω ότι κακώς έκρινες τόσο σκληρά το τεύχος, εμένα η ποιότητα των ιστοριών δεν μου φάνηκε πολύ διαφορετική από όσες ιστορίες έμπαιναν στο παλιό Κόμιξ μετά το 2000. Από το να μπαίνουν συνέχεια ιστορίες Ιταλών που μπορούν κάλλιστα να βελτιώσουν την ποιότητα του “Μίκυ Μάους”, προτιμώ να βλέπω τέτοια τεύχη, χωρίς φυσικά άλογες αναδημοσιεύσεις, οι οποίες κατά την γνώμη μου πρέπει να επικριθούν πολύ περισσότερο από το υπόλοιπο περιεχόμενο.
komixwiki
3 Φεβρουαρίου 2016Οι Ιταλικές ιστορίες είναι και αυτές ιστορίες και εκείνες που αξίζουν πολύ καλό είναι να μπαίνουν στο ΚΟΜΙΞ και όχι στο Μίκυ Μάους. Μιλάω, κυρίως για τις καλές ιστορίες του Κάστυ, Μοττούρα κλπ
Ήμουν αυστηρός με τις ιστορίες διότι για μένα ήταν πέρα από την αναδημοσίευση το τεύχος. Ακόμα, σύγκρινα το τεύχος με τα υπόλοιπα 18 της σειράς και μου φάνηκε φτωχό. Δεν ένιωσα ότι τα 3,50 ευρώ που έδωσα ότι έπιασαν τόπο. Ήμουν περίεργος να δω το υπόλοιπο τεύχος πέρα από την ανατύπωση και από την αρχή ήμουν επιφυλακτικός διότι πίστευα ότι 5 δεκασέλιδες θα κουράσουν…
Η ιστορία με τον Μίκυ όπου το σχέδιο με εκνεύρισε αρκετά αλλά και το πως έκανε ο Μίκυ αλλά και το κερασάκι στην τούρτα ήταν αυτό που είπες η άτρωτη θέληση του. Εάν την ιστορία την είχε γράψει κάποιος σαν το Κάστυ ή τον Σκαρπα (όταν ζούσε) τότε θα ήταν πολύ καλύτερη. Ο Βαν Χορν δεν ξέρει να διαχειριστεί καλά τον Μίκυ. Ξαναλέω ότι μου άρεσε η ιδέα αλλά καθόλου η διαχείριση της.
Όσο για την ιστορία με τον Ντόναλντ τη θεώρησα υπερβολική! Ο Ρόσα ναι έχει παραστήσει τον Ντόναλντ όπως είπες όμως ο φόβος του ήταν υπερβολικός. Προσωπικά δεν μου άρεσε που το έκανε αυτό σε κάποια σημεία του ο Ρόσα αλλά αυτό που ο Ντόναλντ φοβάται και την σκιά του δεν…
Η ποιότητα των 4 ιστοριών για μένα ήταν πάρα πολύ μέτρια. Και ήταν και αρκετά κουραστικές.
Όσο για την ανατύπωση δεν θα πω κάτι διότι τα έχω πει παραπάνω.
tsaklas400
3 Φεβρουαρίου 2016Οκ κατανοώ την αποψή σου και είναι σεβαστή. Σχετικά με τις Ιταλικές ιστορίες, θα έπρεπε να διαχωριστούν 5-6 καλές να πάνε στο μηνιαίο Κόμιξ και όλες οι υπόλοιπες εξίσου καλές να μπαίνουν στο εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους αντί να διαβάζουμε ό,τι λάχει από ένα αυτούσιο Topolino, όπως κάνουν.
komixwiki
3 Φεβρουαρίου 2016Σε αυτό θα συμφωνήσω. Έτσι το εννοώ και εγώ. Είναι και το σωστό κιόλας.
Kriton
3 Φεβρουαρίου 2016Αν μη τι άλλο, το τελευταίο Κόμιξ προκάλεσε έντονες συζητήσεις. Κάτι είναι κι αυτό!
komixwiki
3 Φεβρουαρίου 2016Είναι λογικό πάντως… Θα προκαλούνταν έτσι και αλλιώς συζητήσεις και για την ανατύπωση…
Σπυρος Γαμβρουλης
4 Φεβρουαρίου 2016Εμενα προσωπικα η πρωτη ιστορια ,που δεν την εχω ξαναδιαβασει ,μου αρεσε αρκετα σε ολους τους τομεις ( σεναριο ,σχεδιο,χρωματισμος) οσο για τις υπολοιπες ιστοριες αν και δεν ηταν τιποτα σπουδαιο τις βρηκα και αυτες καλες.Αυτη με τον μικι πιστευω οτι ηταν η δευτερη καλυτερη αν και εγω θα προτιμουσα διαφορετικη διαχειριση της ,δεν καταλαβα πως στο καλο στο τελος ο μικι καταφερε να ξαναπαρει χωρις καμια βοηθεια τον ελεγχο του εαυτου.Τσεπα ελπιζω και εγω οτι το επομενο τευχος οτι θα ειναι καλυτερο.